Log In
13/05/2014

Η Υγεία στο Εργαστήρι του Ηφαίστου

Hfaistos

Από τον Αλέξανδρο Αρδαβάνη
Παθολόγο Ογκολόγο

Στις επόμενες γραμμές θα επιχειρήσω μια ενδεικτική περιήγηση ως Λειτουργός του Συστήματος Δημόσιας Υγείας, χρήστης αύριο των υπηρεσιών του· με τη λιγότερη δυνατή μεροληψία που συνεπάγεται η διπλή ιδιότητα.

To τοπίο: αμέτρητες στρεβλώσεις, τεχνάσματα υπερκέρασης αμέτρητα.

-Όλα τα ταμεία -ή σχεδόν- επιτέλους ενοποιήθηκαν! Αναγκαιότητα αναμφισβήτητα∙ λεκιασμένη από το ΕΟΠΥΥιον αρχικά και ήδη  μετονομασθέν σε ΠΕΔΗιον παρανάλωμα στα στενά της διαχρονικής στον τόπο της διαχρονικής τσαπατσουλιάς.

-Επιτέλους, η συνταγογράφηση μηχανοργανώθηκε· προηγούμενος υπουργός επαιρόταν ότι μόνο στο πρώτο έτος εφαρμογής εξοικονομήθηκαν δύο δις ευρώ -μετά το “καλαμπούρι” περί ενοχλητικής μακροζωίας των Ελλήνων. Μάλιστα! Ερώτηση χωρίς προσδοκία απάντησης: ποιος ο κεντρικός στόχος της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης; Βελτίωση της φροντίδας μέσω του ελέγχου της διαφθοράς ή περιστολή δαπανών;

-Ο τραγέλαφος της “γενοσημολογίας”. Η “εκβιαστική” αύξηση της κατανάλωσης  γενοσήμων,  οδήγησε σε συκοφάντηση της ποιότητάς τους. Εν τω μεταξύ ο γιατρός, με το -απολύτως μη παρακάμψιμο- πολύμορφο γραφειοκρατικό τέρας, δεν διαθέτει πλέον χρόνο για τα καθ’αυτό κλινικά καθήκοντα. Γιατί; Είναι αυτονόητο. Πόσοι από τους εξαπολύοντες εγκυκλίους έχουν φανταστεί τι ακροβατικά πραγματοποιεί καθημερινά ο επαγγελματίας Υγείας στον Δημόσιο ή τον Ιδιωτικό Τομέα για να διεκπεραιώσει την “κατεβασιά του χειμάρρου της Πράξης”;

-Τα νοσοκομεία: επιδεινούμενες υποστελέχωση και γήρανση του προσωπικού. Το “μπάλωμα” των επικουρικών: τι ιατρική από  γιατρούς που αγωνιούν για το αύριο; Αν δεν υπήρχαν οι ειδικευόμενοι…  Ελλείψεις ή αστοχίες υλικών -οι περίφημοι μειοδοτικοί. Ήταν καλύτερα πριν; Όχι. Όμως γίνεται ολοένα χειρότερο. Απουσία επαρκούς διοικητικής υποστήριξης. Υπήρχε ανέκαθεν κακή κατανομή προσωπικού∙ Λύνεται με μείωση του προσωπικού; Οι -αναγκαίες- συγχωνεύσεις νοσοκομείων και μονάδων υγείας· ποιο αποτέλεσμα όταν βασικό κριτήριο είναι η περιστολή δαπανών;

-Οι αριθμοί δαγκώνουν όπως μπουλντόγκ: εκατομμύρια ανασφάλιστοι επέρχονται· ποια διάτρητη ομπρέλα θα τους προστατέψει στην καταιγίδα της όποιας σοβαρής αρρώστιας; Οι διακόσιες τόσες χιλιάδες κουπόνια εξωνοσοκομειακής περίθαλψης ή τα κοινωνικά ιατρεία; Χρόνια νοσήματα, τελικά στάδια, κατ’ οίκον νοσηλεία. Αμέτρητες αφηγήσεις ηχηρής απουσίας  της Πολιτείας -όχι μόνο για τους ανασφάλιστους, όχι μόνο στην παρούσα συγκυρία· ο Εθελοντισμός και τα -αποσυρόμενα- Ευρωπαϊκά προγράμματα αρκούν;

Στρεβλώσεις λοιπόν· αμέτρητες.  Όμως οι στρεβλώσεις να γίνουν πρόσχημα κατεδάφισης;

Προχωρώ· ποια εξυγίανση εκπληρώνεται με οικονομικοκεντρικά κριτήρια; Ως πού μπορεί να φτάσει την Υγεία ο θανάσιμος εναγκαλισμός της με τον βόα σφιγκτήρα της επιδίωξης Κερδοφορίας; Την δόξα του χρεωκοπημένου Βρετανικού NHS, του NICE ή του Αμερικάνικου Μοντέλου -μιας χώρας που αγκομαχά να αποκτήσει Δημόσια Υγεία…αυτά ζηλέψαμε και αντιγράφουμε;

Ο homo necans (o άνθρωπος που θανατώνει), διαχρονικά παρών· ανθρωποθυσίες. Ποιος θυσιάζει ποιον και γιατί; Η απάντηση ίσως από την αναζήτηση του ωφελουμένου από την αποσάθρωση του Δημοσίου Συστήματος Υγείας. Ποιος ωφελείται; Μήπως όσοι οφείλουν να πληρώσουν φάρμακα, εγχειρίσεις, συντάξεις κλπ., προεισπραγμένα ως ασφάλιστρα; Όσοι υποδεχθούν στην “ιδιοτελώς φιλόξενη” αγκαλιά τους τους απασφαλιζόμενους του Δημόσιου Τομέα; Τι μπορεί να νιώσει από βαριά, χρόνια αρρώστια ένας που περνάει ένα συνάχι κάθε αρχή χειμώνα; Όσα μπορεί να καταλάβει από χρηματιστήριο ένας που η σχέση του με το χρήμα περιορίζεται στο μηνιάτικο που εισπράττει στο ταμείο της επιχείρησης που δουλεύει αχθοφόρος…

Αποτραβιέμαι για λίγο, να παρατηρήσω, με προσθετική φαντασία. Ένα πελώριο σιδηρουργείο· στη μέση καμπόσα αμόνια, στη μια άκρη η φωτιά, δίπλα της τα μέταλλα. Οι σιδεράδες με σφυριά στα μαυρισμένα χέρια. Μια λιγνη κοπέλα στέκει παράμερα: η Υγεία. Είναι κάτωχρη, δε στέκει καλά στα πόδια της. Κοιτάζει φοβισμένη. Τι θα μπει στη φωτιά,  τι σχήμα θα πάρει “μεταξύ σφύρας και άκμονος”; Ποιοι οι σιδεράδες, με τι καίει η φωτιά, ποια υλικά θα πυρακτωθούν; Σίδερο, ατσάλι ή νεότερα, ευγενή μέταλλα;

Οι άρρωστη κόρη του Ασκληπιού… Στο εργαστήρι του Ηφαίστου, περιμένοντας. Τι της ετοιμάζουν; Νάρθηκες και βακτηρίες να στηρίξουν το αδύναμο σώμα ή αλυσίδες και κλωβό να το ακινητοποιήσουν; Στήριξη ή κάθειρξη; Φοβάμαι πως το δεύτερο. Τι μας έχουν ετοιμάσει;

Όλοι ενεχόμενοι; Ναι. Ένοχοι όχι· αυτούς ας τους αναζητήσουμε, με όση οδύνη προκαλέσει το είδωλό μας στον καθρέφτη. Εκτός κι αν αντικρύσουμε μέσα εκεί τη Μέδουσα και πετρώσουμε.

Δεν συμπαρατάσσομαι με κανέναν. Φοβάμαι, επειδή μόνος.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML