Στοματοφαρυγγική Καντιντίαση

Μία 80χρονη γυναίκα με ιστορικό ψυχωσικών επεισοδίων υπό αγωγή, καθώς και   ιστορικό βαρειάς κατάχρησης αλκοόλ και καπνού για πάνω από 50 έτη, παρουσιάστηκε  με  βράγχος φωνής και  δυσκαταποσία από τριμήνου. Ο λαρυγγοσκοπικός έλεγχος έδειξε παρουσία μάζας στην υπεργλωττιδική μοίρα του λάρυγγα και η κλινική εξέταση ανέδειξε αμφοτερόπλευρη τραχηλική λεμφαδενοπάθεια. Η ασθενής υπεβλήθη σε ενδοσκοπική βιοψία της μάζας η οποία κατέδειξε την παρουσία επιθηλιακού καρκινώματος της υπεργλωττιδικής μοίρας του λάρυγγα μέσης προς χαμηλής διαφοροποίησης. Ο λοιπός έλεγχος σταδιοποίησης ήταν αρνητικός και η ασθενής σταδιοποιήθηκε ως Τ2bΝ3ΜΟ με βάση το AJCCC7  και προγραμματίστηκε για συνδυασμένη ακτινοθεραπεία κι εβδομαδιαία χορήγηση ακτινοευαισθητοποιού χημειοθεραπείας με σισπλατίνη.

Στοματοφαρυγγική Καντιντίαση

Είκοσι (20) ημέρες μετά την έναρξη της χημειοακτινοθεραπείας η ασθενής παραπονέθηκε για αίσθημα πικρής γεύσης στο στόμα, δυσοσμία κι επιδείνωση της δυσκαταποσίας με υποσιτισμό και υποθρεψία. Η επισκόπηση του στοματοφάρυγα ανέδειξε την παρουσία πολλαπλών λευκωπών πλακών με μεμβρανώδη μορφολογία  στην άνω γλωσσική  επιφάνεια και τα πλάγια χείλη της γλώσσας και σε μικρότερη έκταση στο έδαφος του στόματος, τους παρειακούς βλεννογόνους και το στοματοφάρυγγα,  οι οποίες εμφάνιζαν τάση αποκόλλησης με το γλωσσοπίεστρο και συνοδό αιμορραγική διαπότιση (εικόνα 1). Η καλλιέργεια επιχρίσματος των αλλοιώσεων έδειξε την ανάπτυξη candida albicans  σε μεγάλες συγκεντρώσεις (>100.000). Η οισοφαγοσκόπηση ήταν αρνητική για παρουσία παρόμοιων αλλοιώσεων. Τέθηκε η διάγνωση της στοματοφαρυγγικής  καντιντίασης, η ακτινοθεραπεία διεκόπη προσωρινά και η ασθενής έλαβε αγωγή με σιρόπι ιτρακοναζόλης καθώς και τοπικες επαλείψεις με στοματική γέλη μικοναζόλης με αποτέλεσμα σημαντική βελτίωση  της κατάποσης και της σίτισης.

Η στοματοφαρυγγική καντιντίαση είναι μια συχνή επιπλοκή  σε ασθενείς με καρκίνο κεφαλής-τραχήλου που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτική αγωγή (χημειοθεραπεία-ακτινοθεραπεία) κι εμφανίζουν ξηροστομία, βλεννογονίτιδα και κακή στοματική υγειϊνή. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να εξελιχθεί σε εκτεταμένη καντιντίαση του ανώτερου πεπτικού ( στοματοφαρυγγική και οισοφαγική)  ή ακόμη και σε συστηματική καντινταιμία σε παραμελημένες περιπτώσεις. Η διαφορική διάγνωση πρέπει να γίνει κυρίως από την ερπητική ουλοστοματίτιδα, την λευκοπλακία και από άλλα είδη μυκτιάσεων της στοματικής κοιλότητας. Η αντιμετώπιση πρέπει να είναι έγκαιρη κι επιθετική, ειδικά σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς και περιλαμβάνει την άμεση διακοπή ερεθιστικών παραγόντων, τη συστηματική (από του στόματος ή ενδοφλέβια) χορήγηση φλουκοναζόλης, βορικοναζόλης, ιτρακοναζόλης, ποσακοναζόλης ή νυστατίνης μέχρι την εξάλειψη των αλλοιώσεων  και την τοπική εφαρμογή αντιμυκητιασικών στοματικών σκευασμάτων.

Από τον Ι. Μούντζιο  και τον Ν. Κεντεποζίδη

Παθολόγους  Ογκολόγους