Αναφιώτικα
Η επιστροφή στην Αθήνα μέσω της εθνικής οδού, μετά από ξέγνοιαστες καλοκαιρινές διακοπές κάπου στον Κορινθιακό, ήταν ένα απογοητευτικό τελείωμα για τα παιδικά μάτια στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Όπως εξομολογείται ο ποιητής /καθηγητής Γιάννης Π.Α. Ιωαννίδης του πανεπιστημίου Stanford,USA, η βάναυση κακοποίηση του τοπίου ήταν ένα άσχημα στημένο σκηνικό που τον ενοχλούσε πολύ.
Η διαδρομή μετά τον Ισθμό ανάμεσα σε βουνά και τη θάλασσα, του έμεινε μέχρι τώρα, καθώς δεν έχουν αλλάξει πολλά, ως η αποθέωση της τσαπατσουλιάς, του kara-kitch-τσαργιού, της αυθάδειας των αυθαίρετων της βαρβαρότητας του aktarma των οικισμών και βιομηχανικών εγκαταστάσεων. Κάπως σαν την ασυνάρτητη επαρχία του Σαββόπουλου και τον θρήνο της Περσεφόνης του Γκάτσου.
Η πρόσφατη πυρκαγιά στην Κινέτα, της έβγαλε το τελευταίο πέπλο, φάνηκε η γύμνια και η ασχήμια, ξεγύμνωσε τον τόπο κυριολεκτικά και μεταφορικά, ευτυχώς χωρίς ανθρώπινα θύματα. Η τροχοβίλα με τις πολλές προτάσεις από κατασκευαστές κατά μήκος της εθνικής, είναι ασφαλώς το έμβλημα μιας εποχής, μιας νοοτροπίας. Καμμιά σχέση με το μεράκι, την ευαισθησία, την αισθητική των μαστόρων στα κυκλαδονήσια. Φανταστείτε τα Αναφιώτικα με τροχοβίλες κάτω από την Ακρόπολη. Στο ΄Αλφα της αξίας, λουτροκαμπινές, ξανακτυπά ο Σαββόπουλος.
Θα μπορούσαμε να στοχοποιήσουμε την τροχοβίλα λοιπόν, στην λογική, φταίει ο γάιδαρος χτυπάμε το σαμάρι. Αδικώντας έτσι όσους αν μόνο από άγνοια, χωρίς άλλα kusur-ια πάνω τους, στέγασαν την οικογένεια. Εστιάζουμε στην τροχοβίλα λοιπόν ως την επιτομή της ανοργανωσιάς, του τυχάρπαστου, της καπατσοσύνης, του τσαμπουκά, του δεν βαριέσαι, του βολέματος, της κακογουστιάς. Μιας κακής ταυτότητας για τον νεοέλληνα, που δεν του αρμόζει, τον αδικεί, εφόσον δεν τα καταφέρει να τον παραλύσει, να τον αδρανοποιήσει, να τον κάνει να μην συνηθίζει “την βρωμιά”, να αντιλαμβάνεται τελικά τον μιθριδατισμό και να τον κάνει να ψάχνεται για την ανατροπή, για μια αληθινή κοινωνία πολιτών.
Ακραία φαινόμενα καιρικά και μη, αφήνουν τελικά πίσω τους μια θρηνωδία. Κόντρα στο κακό μας καιρό είναι καιρός να αναστοχασθούμε, να αλλάξουμε όχι τους Έλληνες αλλά να αλλάξουμε ως Έλληνες αναζητώντας τον άλλο μας εαυτό.
Μετά τα Αφύσικα, το Finish Graeciae (τελειωμένη Ελλάδα στα λατινικά), τα Περί της Δυσκολίας, της Προδοσίας των Διανοουμένων, την Απομάγευση (προτάσεις έξω από τα ελληνικά όρια), υπάρχει μια αισιόδοξη πρόταση για τον νέο ελληνισμό και αυτό είναι το, Για Ένα Μανιφέστο Πολιτισμού. Οι λέξεις με τα κεφαλαία στην προηγούμενη πρόταση, που μοιάζει λίγο ως πολύ ασυνάρτητη, είναι συρραφή τίτλων έξι εξαιρετικών βιβλίων.
Μετά την αγωνία και τις γενικεύσεις για την πορεία του νέο-ελληνισμού, εστιάζουμε στα καθ΄ ημάς, στην ογκολογία. Μια επικαιροποίηση για το 2018 της από 4ετίας πρότασης μου για τον μαθηματικό τύπο, Professional Co-Efficiency Index, ProCoEFFI,δηλαδή τον λόγο του αριθμού ετήσιων συνεδρίων ογκολογικού ενδιαφέροντος στην Ελλάδα, προς τον αριθμό μελών της ΕΟΠΕ, δίνει τραγικά αποτελέσματα. Ανέβηκε από το 0,3 στο 0,4, δηλαδή από τα 3 συνέδρια για κάθε 10 συναδέλφους, στα 4.
Φτάσαμε να έχουμε ταυτοχρόνως δύο ογκολογικά συνέδρια την ίδια ημέρα, στο ίδιο ξενοδοχείο, στο Royal Olympic στη σκιά της Ακρόπολης στις 18-20 Μαΐου 2018. Όμως για να μην είμαστε γκρινιάρηδες, έγιναν σε διαφορετικούς ορόφους.
Μια και είχα ατυχήσει στην αρχική ονομασία του δείκτου ProCoEFFI, τώρα είναι ορθότερο να μετονομασθεί και να εξελληνισθεί, σε Δείκτη Συνεδριακού Ογκο-Τουρισμού, ΔΣΟΤ ή as we all know English, σε Congressional Onco-Tourism Index, COTI.
Ο ΔΣΟΤ είναι βέβαια απλός, πρωτόλειος – ωχριά μπροστά στον ευρηματικό και πολύ παραμετρικό ΕΡΑΧ (βλ παρακάτω), του Θεοδόσιου Τάσιου, καθώς μου λείπει και η μαθηματική παιδεία – ελπίζω όμως στην επιείκεια των αναγνωστών. Αισιοδοξώ να τον βελτιώσω.
Οι υπερβολές δεν είναι αποκλειστικό Ελληνικό φαινόμενο. Στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα υπάρχουν χιλιάδες υπερπαραγωγικοί επιστήμονες που δημοσιεύουν μια επιστημονική εργασία κάθε 5 ημέρες. Ευτυχώς και παραδόξως την πρωτιά δεν την έχει το isnaf-ιμας.
Η αναφορά σε πολλές τουρκικές λέξεις είναι εσκεμμένη. Όχι ότι η ελληνική γλώσσα δεν έχει τις ανάλογες λέξεις αλλά η χρήση μιας συνηθισμένης έννοιας σε μια γλώσσα άλλης προέλευσης, όταν υιοθετείται από την γλώσσα μας παίρνει μια ιδιαίτερη απόχρωση. Δέστε ότι στα τουρκικά aktarma σημαίνει αλλαγή, εναλλαγή, μεταφορά ,μεταβίβαση και στα ελληνικά ο gentleman, έχει κάτι παραπάνω, είναι ένας κύριος με τα όλα του.
Στο σημείο αυτό μια ευρύτερη αναφορά στο Ακαδημαϊκό, Ομότιμο Καθηγητή του Πολυτεχνείου Αθηνών, Θεοδόσιο Τάσιο έχει διπλή αξία. Πρώτον πρέπει να του αναγνωρίσουμε την συνεισφορά του στον εξελληνισμό τουρκικών λέξεων πχ για το baksheesh προτείνει την αντικατάσταση του από την λέξη ετεροδοσοληψία (σε προσωπική επικοινωνία μας ανέφερε ότι τον δυσκολεύει η λέξη rusvet) και δεύτερον ότι μαθηματικοποιώντας την διαφθορά, εφεύρε τον πολυσύνθετο τύπο της Έντασης Ροής του Αμαρτωλού Χρήματος, ΕΡΑΧ,(βασισμένο στον νόμο του Ωμ, της έντασης ροής του ηλεκτρικού ρεύματος), εστιάζοντας στις εργολαβίες κατασκευαστικών έργων.
Είμαι βέβαιος ότι αυτός ο μαθηματικός τύπος υπολογισμού της διαφθοράς, θα έχει ευρύτερη εφαρμογή και σε άλλες μορφές της δημόσιας ζωής/ κλάδους πχ ιατρική, δικαιοσύνη κ.α.
Οφείλω και μια εξήγηση για τον τίτλο. Κατά την πρόσφατη συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, έγινε αναφορά σε σκέψεις του Κ.Αξελού, καταδικασθέντος εις θάνατον από τα δικαστήρια των νικητών του εμφυλίου. Το συγκεκριμένο κείμενο ο αριστερός διανοητής, το έγραψε το 1954 στα γαλλικά με τελευταία παρουσίαση στα ελληνικά 2010. Για χρόνια του είχε απαγορευτεί η είσοδος στη Ελλάδα. Ας θεωρήσουμε το τωρινό γεγονός ως ένα σημείο αποκατάστασης και παρηγοριάς.
Η δική μας αναφορά στο ίδιο κείμενο είχε προηγηθεί. Τυχαίο; Λέτε να μας διαβάζει;
Από το Νικόλαο Καρβούνη
Παθολόγο Ογκολόγο
