Log In
02/03/2016

Editorial λοιπόν…

Η συγγραφή ενός editorial ήταν – στην δική μου τουλάχιστον απαίδευτη συνείδηση- αδιαμφισβήτητα καταχωρημένη στις κεκτημένες αρμοδιότητες ατόμων με αναγνωρισμένη συντακτική μαεστρία και ποικιλία χρωμάτων στη μελάνι. Στο άκουσμα λοιπόν της επετειακής ανάγκης, αυθόρμητα μία πρόχειρη νοητική αναζήτηση κατέληξε σε πολλά ονόματα Ογκολόγων με την απαραίτητη υποδομή και τα χαρακτηριστικά για να υπογράψουν ένα τέτοιο κείμενο. Δυστυχώς για όλους εσάς, όπως συχνά συμβαίνει στη χώρα μας, εντελώς αναξιοκρατικά και χωρίς κανένα βιογραφικό κριτήριο, ανατέθηκε απευθείας η σύνταξη αυτού του άρθρου στον υπογράφοντα.

Η αναζήτηση των υπευθύνων απέβη άκαρπη, οπότε η μόνη εξήγηση που αυτοβούλως μου εδόθη ήταν η έλλειψη χρόνου προς εύρεση του καταλληλότερου..  Ο χρόνος! Η πίεση του είναι η χειρότερη συντροφιά στο γράψιμο.. Κάθεσαι στο γραφείο έχοντας προετοιμάσει με ιδιαίτερη φροντίδα έναν μεγάλο καφέ ελπίζοντας πως θα σου ανταποδώσει την στοργή με περισσή έμπνευση και ανοίγεις την οθόνη με πολλές ελπίδες.. Νέος, καθαρός και ολόλευκος φάκελος Word έτοιμος να αναδείξει σε πλήρη αντίθεση την οποιαδήποτε λέξη.. Ο μαύρος δείκτης αναβοσβήνει δηλώνοντας ετοιμότητα και ίσως ανυπομονησία.. και τίποτα..δεν έρχεται τίποτα.. Ο δείκτης κινείται διστακτικά δύο ανούσιες λέξεις εμπρός και γρήγορα σβήνει πίσω απογοητευμένος.

Screenshot_4

Από τον Κ. Τσιγαρίδα, Παθολόγο Ογκολόγο, Νοσοκομείο Metropolitan

Το μόνο που προχωρά εμπρός σε αυτό το γραφείο είναι ο δείκτης του ρολογιού! Σας το είχα πει πως δεν είμαι ικανός! Δύο ώρες γραπτής σιγής και 1,5 κούπα καφέ το επιβεβαιώνουν αμείλικτα.. δεν πειράζει..δεν είναι μία καλή ημέρα.. αύριο θα είμαι περισσότερο δημιουργικός.. αύριο; Είμαι σίγουρος; Είσαι σίγουρος; Πόσο σίγουρος μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε ογκολόγος; Ποιος μπορεί να προβλέψει με σιγουριά πώς θα είναι η επόμενη μέρα στην κλινική; Πόσοι από εμάς νομίζουν ειλικρινά πως θα έγραφαν κάθε μήνα το ίδιο άρθρο, με την ίδια διάθεση, με την ίδια ελπίδα , με την ίδια αισιοδοξία, με το ίδιο μήνυμα, με την ίδια προτροπή..

Οι σκέψεις με κάνουν να χαμογελώ.. άλλες ανακουφιστικά και άλλες θλιμμένα.. Η φτωχή μου πείρα με βεβαιώνει πως κανένας ογκολόγος δεν θα έγραφε με την ίδια χροιά σε επερχόμενο μήνα.. είναι πολλές οι ενδιάμεσες πληροφορίες για να σε αφήσουν ανέπαφο! Δυστυχώς ούτε για την συνεχή εβδομάδα δεν δηλώνω σίγουρος.. Η απειρία και ο προφανής αυθόρμητος ανώριμος ενθουσιασμός μου με διαβεβαιώνουν πως ακόμη και στο πέρας μίας κλινικής ημέρας οι διακυμάνσεις ξεπερνούν τον απλό παραλογισμό.. Και δεν είναι θεμιτή υπερβολή για να υπογραμμίσει κάτι.. Είναι η αντικειμενική ανάλυση της ρεαλιστικής καθημερινότητας.. Πιστεύετε το αντίθετο; Σας προκαλώ..

Εάν κάνουμε έναν πρόχειρο υπολογισμό θα καταλήξουμε πως σε κάθε ογκολόγο στον ελληνικό χώρο κατά μέσο όρο αναλογεί καθημερινά η διαχείριση, ο θεραπευτικός χειρισμός και η περαιτέρω αντιμετώπιση τουλάχιστον μίας δεκάδας περιστατικών. Φανταστείτε λοιπόν πόσο διαφορετική θα ήταν κάθε φορά η μεταφορά στο χαρτί του εσωτερισμού του εκάστοτε ογκολόγου σε πλήρη εξάρτηση των επιμέρους χαρακτηριστικών του κάθε ενός από αυτή τη δεκάδα των περιστατικών.. Σας έπεισα ή όχι ακόμη; Πόσο όμοια μπορεί να είναι δύο κείμενα υπαγορευμένα από τον ίδιο ιατρό σε μία μοναδική ημέρα, μετά από την εξέταση ενός 20χρονου κοριτσιού με μεταστατικό σάρκωμα και μετά από την επανεκτίμηση ενός συνομήλικου αγοριού με μεταστατικό καρκίνο όρχεως και πλήρη ανταπόκριση; Έχετε αναλογιστεί πόσο διαρκεί κατά μέσο όρο το αυθόρμητο χαμόγελο ενός ογκολόγου λόγω μίας άριστης ανταπόκρισης και μίας θετικής απεικονιστικής επανεκτίμησης; Τις περισσότερες φορές η διάρκειά του είναι ίση με τον διάδρομο έως τον επόμενο θάλαμο ή ίση με τον χρόνο έως τον επόμενο θόρυβο τηλεφώνου.

Άρα ο αρχικός μου σχεδιασμός για την σύνταξη του editorial τμηματικά στο πέρας της κάθε ημέρας είναι συγγραφικά αδύνατος. Δεν υπάρχει καμία συνοχή, κανένα ύφος, κάθε παράγραφος μαρτυρά προέλευση από διαφορετικά πρόσωπα και δεν υπάρχει καμία νοητική κατεύθυνση.. Πλήρης αποτυχία.. Και ο χρόνος πιέζει ακόμη περισσότερο.. Πλέον δεν τολμώ να κοιτάξω τα εισερχόμενα  στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση.. kindly reminder..kindly reminder.. not very kindly reminder.. κ. Τσιγαρίδα.. επιτέλους κ. Τσιγαρίδα.. έλεος κ. Τσιγαρίδα!! ..Πένυ!

Είναι πάλι όντως απελπιστικά αργά.. και το κείμενό μου διαθέτει μόνο τον δοσμένο τίτλο.. και την υπογραφή μου.. στο ενδιάμεσο κενό.. ως περίτρανη, γραπτή επιβεβαίωση της ανικανότητας. Δεν μπορώ να αποδεχθώ την αποτυχία. Άμεση ανασύνταξη και νέος στρατηγικός σχεδιασμός. Το κείμενο θα συνταχθεί αυτοτελώς σε μία ημέρα. Δεν υπάρχει χώρος αναβολών. Είναι άμεση προτεραιότητα. Αν είχα γραμματέα θα την ειδοποιούσα πως την επόμενη κιόλας ημέρα δεν πρέπει να με διακόψει τίποτα και κανένας για οποιονδήποτε λόγο.. στην πραγματικότητα γράφω στο εσωτερικό της παλάμης μου editorial με κόκκινο στυλό και στην πρώτη φάλαγγα του αριστερού δείκτη ένα καλλιτεχνικό e σχεδόν σαν τατουάζ που υπόσχομαι εσωτερικά πως θα σβήσω μόνο μετά την ολοκλήρωση του κειμένου.

Η επόμενη ημέρα ξεκινά γεμάτη ενέργεια και διάθεση δημιουργίας. Είναι μία από εκείνες τις ημέρες που ξεκινάς χαμογελώντας ακόμη και στην κίνηση στην εθνική.. πάντα έχει κίνηση το ποτάμι.. το ποτάμι.. έχει πάντα κίνηση αλλά δεν έχει ποτέ νερό.. παράλογο δεν είναι; Θα μπορούσε να είναι παθολόγος ογκολόγος βάσει χαρακτηριστικών..πολύπλοκες σκέψεις.. παράκαμψη προς κέντρο, η ωραία παρέα της συζύγου διαρκεί μόνο μέχρι την ακαδημίας.. κάθε πρωί μελαγχολώ όλο και περισσότερο όταν κλείνει την πόρτα και με χαιρετά χαμογελώντας.. η τυπική πια ερώτηση..“πάλι θα αργήσεις σήμερα αγάπη μου;” τείνω να γνέψω αρνητικά αλλά το e στο χέρι με παγώνει ακαριαία.. η αντίδραση το ίδιο παγωμένη..” κατάλαβα..” οποιαδήποτε άρνηση είναι περιττή..

Η θέα του συντάγματος πάντα μου χαρίζει μία βαθιά αναπνοή, παρά την αποδοχή πως ξεκινώ μία ημερήσια αποστολή έχοντας ήδη χάσει έναν σημαντικό σύμμαχο.. Η λεωφόρος Συγγρού δεν έχει κίνηση οπότε είμαι αισιόδοξος και πάλι.. αύριο υπόσχομαι πως θα έχω τελειώσει και θα αφιερώσω όλο το απόγευμα στη σύζυγο.. μου λείπει.. θέλω να αισθανθώ το πνεύμα των Χριστουγέννων όπως όλοι οι υπόλοιποι.. οι φυσιολογικοί.. Να αγοράσω δώρο στο γιό μου.. και δεύτερο, γιατί όχι, έγινε 1 έτους πια.. Θέλω να κάνω τόσα πολλά.. από αύριο! Σίγουρα αύριο! Σήμερα όμως έχω το πρόγραμμα μου.. τίποτα δεν θα το μετατοπίσει.

Στο γραφείο είμαι στην ώρα μου.. 8:20 με τον καφέ στο χέρι.. μία σιωπηλή πρωινή αισιοδοξία μου αφήνει ελπίδες μίας εύκολης κλινικής ημέρας.. σηκώνω αργά το βλέμμα στο ημερήσιο πρόγραμμα.. οι ελπίδες μειώνονται ουσιαστικά.. 16 θεραπείες.. 3 ασθενείς με bold.. νέοι ασθενείς.. ο ένας δικός μου.. παραπομπή από.. το είχα ξεχάσει.. αν είχα γραμματέα δεν θα γινόταν αυτό.. βλέπω ήδη τον συμπαθή ασθενή που εξέτασα προ ημερών με το γνωστό αμήχανο χαμόγελο της πρώτης ημέρας.. αναζητώντας το καθησυχαστικό βλέμμα του γιατρού του.. δίπλα του η σύζυγος που προσπαθεί να καλύψει τα πρησμένα από τα κρυφά δάκρυα μάτια.. και πίσω τους η κόρη.. αν θυμάμαι καλά δικηγόρος.. μετά τον συνοδό δάσκαλο, ο χειρότερος συνοδός.

Βαθιά ανάσα, χαμόγελο και ξεκινάμε.. έλεγχος εξετάσεων αίματος, ύψος, βάρος, κλινική εξέταση,  επιβεβαίωση της λήψης προετοιμασίας, γνωριμία με το υπόλοιπο προσωπικό, παρουσίαση της υπεύθυνης νοσηλεύτριας, ημερήσιο χρονοδιάγραμμα, προσεκτική εκ νέου ανάλυση των πιθανών παρενεργειών, αναλυτικό καθημερινό ηλεκτρονικό φύλλο οδηγιών βάσει της απόφασης του Διευθυντή έως το επόμενο ραντεβού.. ήδη εκτός χρονοδιαγράμματος..09:15! Επόμενο βήμα η απάντηση ερωτήσεων.. οι φόβοι μου επιβεβαιώνονται.. ας με συγχωρήσει η σύζυγος μου αλλά αυτοί οι δικηγόροι..η κόρη βγάζει από την τσάντα τον κατάλογο των ερωτήσεων.. η λίστα ξεπερνά την σελίδα.. το περιεχόμενο ξεπερνά κατά πολύ την πρωινή μου υπομονή.. είναι όμως πρώτη επίσκεψη.. δεδομένο το άγχος.. πρέπει να κάνω υπομονή.. οι ερωτήσεις ξεπερνούν το χρονικό του εξαμήνου..  αρχίζουμε να συζητάμε πόση βασιλόπιτα μπορεί να φάει μέχρι και την καταλληλότερη ημερομηνία για την βάπτιση της εγγονής το καλοκαίρι..αρκετά..!

Είναι περασμένες 10..ήδη υπερβολικά εκτός χρόνου..σαν να ακούω μέσα μου την γνώριμη φωνή του GPS όταν απορροφημένος σε σκέψεις χάνεις τη σωστή έξοδο και βρίσκεσαι χιλιόμετρα μακριά..επαναπροσδιορισμός! ανασύνταξη. Προτεραιότητα έχουν πάντα οι ασθενείς.. του Διευθυντή ακόμη περισσότερο.. εκ νέου έλεγχος των εξετάσεων τους, κλινική εξέταση, επιβεβαίωση προετοιμασίας, flow,ζωτικά,οδηγίες.. είναι 12 αλλά είμαστε σε καλό δρόμο.. όλοι οι ασθενείς λαμβάνουν θεραπεία καλώς και υπάρχουν επιπλέον 3 λεπτά χρόνος για να χαλαρώσεις αστειευόμενος με τον Διευθυντή της άλλης κλινικής στο διάδρομο..είναι πάντα ευχάριστο να μιλάς μαζί του.. έστω και αν πάντα καταλήγει σε μία ερώτηση που δεν γνωρίζω και μου ανανεώνει το ραντεβού για την επόμενη ημέρα μετά από μελέτη.

Μήπως να κοιτούσα τα mail μου ένα λεπτό; αποκλείεται.. η νοσηλεύτρια στο bipper με καλεί στο 11.. αλλεργική αντίδραση στο.. αποκλείεται.. δεν κάνει ποτέ..κι όμως.. σωστό timing.. απώλεια αισθήσεων.. χαμηλή πίεση.. ασθενής σφυγμός στην περιφέρεια.. bolus κορτιζόνη.. χαμηλός κορεσμός.. έντονη εφίδρωση.. και η δική μου εφίδρωση γίνεται εντονότερη.. SatO2 μόλις αγγίζει το 70%..  έντονος βρογχόσπασμος.. μάσκα.. ετοιμάστε 1/3 αδρεναλίνης.. η σύζυγος από την μισάνοιχτη πόρτα απορημένη και ανήσυχη με κοιτά στα μάτια αναμένοντας ένα καθησυχαστικό βλέμμα.. η νοσηλεύτρια με κοιτά και περιμένει οδηγίες.. εγώ αναζητώ στο βλέμμα του ασθενούς μια καθησυχαστική ζωντάνια.. όλοι μας στην αναμονή.. ο κορεσμός αρνείται να ανέβει.. καλώ έναν συνάδελφο Πνευμονολόγο σε βοήθεια.. ευτυχώς έχει χρόνο.. επιβεβαίωση της βαρύτητας.. ειδοποιείστε τον Διευθυντή και την Μονάδα.. στο άκουσμα και μόνο του τίτλου ο ασθενής μοιάζει να ανταποκρίνεται..!

Δεν υπάρχει εξήγηση, αλλά συμβαίνει πάντα.. Αναρωτιέμαι αν ο τίτλος του Διευθυντή παραχωρείται μαζί με ένα μαγικό ραβδάκι, που στη δύσκολη στιγμή με μία μικρή νευρική κίνηση δίνει τη λύση..! «Ο Διευθυντής κάνει επίσκεψη στον όροφο», ενημερώνει η γραμματέας.. «τι τον θέλετε..;» .. «Μας πέτυχε ο καφές, να έρθει να πάρει μια κούπα..!», τείνω να απαντήσω.. αλλά το άγχος δεν επιτρέπει αστεία.. «Έχουμε μια βαρειά αντίδραση, ας έρθει έστω η αναπληρώτρια να ενημερωθεί..» Το bipper χτυπά.. ανασυντάσσω την ψυχραιμία μου και αρχίζω να ενημερώνω ελπίζοντας πως η φωνή μου είναι λιγότερο ασταθής από την σκέψη μου.. εξάλλου μαζί της αισθάνομαι περισσότερο οικεία.. προτιμώ να ενημερώσω εκείνη.. δεν χρειάζεται να ελέγξω κάθε λέξη, να αποδώσω κάθε σημειολογικό εύρημα σαν να πρόκειται για εξετάσεις 4ου έτους.. ο τόνος της φωνής και οι ολόστεγνες συλλαβές μου μεταφέρουν άμεσα την κατάσταση.. «έρχομαι..»

Ο κορεσμός αρνείται να συνεργαστεί.. η νοσηλεύτρια τρέχοντας μου φέρνει το αποτέλεσμα των αερίων από τη μονάδα.. υποξυγοναιμία, υπερκαπνία, μικτή οξέωση..μικτή; ναι, είχε σακχαρώδη διαβήτη.. «..μετρήστε σάκχαρο.. να γίνει  εκ νέου 500mg κορτιζόνη και επανάληψη της μάσκας, συνεχίστε στάγδην φυσιολογικό και συνδέστε το μόνιτορ για ρυθμό και πίεση ανά 5 λεπτά ..».. μοιάζει να ανταποκρίνεται.. κουνά το κεφάλι.. προσπαθεί να επικοινωνήσει κάτι.. αισθάνομαι ήδη καλύτερα.. «γιατρέ..δεν μπορώ να αναπνεύσω..πνίγομαι..».. βελτίωση δεν το λες, αλλά τουλάχιστον έχει καλύτερη κλίμακα Γλασκώβης.. η αναπληρώτρια έχει μπει στο θάλαμο.. πλάγιες κινήσεις του κεφαλιού.. της δείχνω τα αέρια.. νιώθω ήδη ότι έχω βελτιώσει και την δική μου εφίδρωση.. είναι και αυτό πρόοδος.. ο ασθενής την αναγνωρίζει και της κουνά το χέρι.. μάλλον και εκείνος αισθάνεται πιο ασφαλής.. ο κορεσμός έχει σταθεροποιηθεί πάνω από το 80.. τα ζωτικά έχουν βελτιωθεί λίγο..

Αναλαμβάνει εκείνη.. «..δώστε ακόμη 500 mg Solu και συνεχίστε, ετοιμάστε ακόμη μία περιφερική φλέβα και διαλύστε αδρεναλίνη..» επικοινωνία με τη μονάδα.. στο δικό μου τηλέφωνο δεν είχαν δώσει σημασία.. τώρα απαντούσε η ίδια η διευθύντρια κοινοποιώντας την άμεση άφιξη ενός επιμελητή για να κάνει εκτίμηση και πιθανή μεταφορά.. πιθανή μεταφορά; Τώρα; Τώρα που είναι καλύτερα; Πριν 15 λεπτά που τους πήρα εγώ.. ενίσταμαι.. η τρεμάμενη φωνή του ασθενούς με επαναφέρει..« γιατρέ.. γιατρέ μην ανησυχείς.. την σκαπουλάραμε και σήμερα..» χαμογελώ και βουρκώνω.. βγαίνω από το θάλαμο για λίγο.. η σύζυγος πετάγεται προς το μέρος μου.. της γνέφω θετικά.. ο επιμελητής της μονάδας φτάνει μαζί με τον καρδιολόγο.. ήρθε η task force.. ανακουφισμένος σκέφτομαι πως αν προσθέσεις και τον αναισθησιολόγο άνετα τους ονομάζεις τρόικα! Ή θεσμούς για τους φίλους Συριζαίους.. διαφωνείτε; αν σκεφτείτε αυτοί οι 3 μαζί εμφανίζονται λίγο πριν ή λίγο μετά την ανακοπή.. τους καλούμε με bluecodeεπειγόντως για να επαναφέρουν κάποιον αλλά.. αν δεν έχουμε επιτύχει ανάνηψη πριν, δύσκολα θα επανέλθει μετά.. ακριβώς όπως η τρόικα..

Ο κορεσμός βελτιώνεται, τα ζωτικά επίσης.. η taskforce κάνει καταγραφή, αναλυτική εκτίμηση με ένα συνωμοτικό χαμόγελο.. το γνωστό χαμόγελο του γιατρού που φθάνει τελευταίος στο περιστατικό και πλέον η εικόνα δεν έχει καμία σχέση με την αρχική.. ο έντονος βρογχόσπασμος παραμένει πλέον ο μόνος μου μάρτυρας.. παρά τη βελτίωση ακούγεται χωρίς ακουστικά.. μπαίνει στο θάλαμο ο Διευθυντής.. όλοι γίνονται πιο σοβαροί.. ακόμη και ο ασθενής προσπαθεί να κουμπώσει το πουκάμισο.. σχεδόν βγάζει τη μάσκα για να τον χαιρετήσει.. το ήξερα.. «Γιώργο κάθισε, μην σηκώνεσαι, πώς είσαι;..» ενώ αναρωτιέμαι πώς θυμάται κάθε φορά το όνομα.. «κ. Διευθυντά μου τώρα είμαι πολύ καλύτερα..» πράγματι.. ζωτικά άριστα.. ακροαστικά ένας ήπιος βρογχόσπασμος εκθέτει την αναφορά μου..

Ο Διευθυντής θέλει λεπτομερή ενημέρωση.. μεταστατικό παχύ έντερο, δεύτερης γραμμής θεραπεία, πρώτη έγχυση, στο πρώτο λεπτό της χορήγησης του σκευάσματος αίσθημα καύσου, απώλεια συνείδησης με βολβοστροφή, άσφυγμος περιφερικά.. αντιλαμβάνομαι πως ακούγομαι υπερβολικός.. από την ανοικτή πόρτα εισέρχεται η σύζυγος τρέχοντας.. «εκεί που καθόταν γιατρέ μου, μου λέει δεν είμαι καλά, χάνομαι.. άσπρισε, γύρισαν τα μάτια του ανάποδα και έπεσε κάτω πεθαμένος..εντελώς!..αν δεν ερχόταν αμέσως ο κος Τσιγαρίδας τώρα θα παίρναμε γραφείο κηδειών.. αυτός τον έσωσε, μία ώρα πάλευε..» επιτέλους μία σωστή εκτίμηση της κατάστασης σκέφτηκα ενώ όλοι γελούσαν χαλαρωμένοι.. «Υπερβολές.. υπερβολές.. ο κος Τσιγαρίδας ως Παναθηναικός πάντα υπερβάλλει και δεν μπορεί να εκτιμήσει την δύναμη του πρωταθλητή και φοβάται.. έτσι δεν είναι Γιώργο;» το αναμενόμενο πείραγμα του πειραιώτη Διευθυντή.. η μικρή καταφατική κίνηση και το επιβεβαιωτικό βλέμμα “welldone”με ανακουφίζουν..

Αποσύρομαι στο γραφείο μου.. το νεράκι που συνοδεύει την παραγγελία του καφέ συνήθως μου είναι αδιάφορο.. κάτι τέτοιες στιγμές εκτιμάς το marketing του καφετζή.. το καταναλώνω σε άπνοια και χαλαρώνω το πουκάμισο.. είναι απελπιστικά βρεγμένο.. «πάει, πέρασε και αυτό..».. ξανά γυρνά στο μυαλό μου μία ρητορική ερώτηση στα ιταλικά.. “chi me lo fa fare? E perche’?” πάλι δεν έχω απάντηση.. τουλάχιστον τώρα μπορώ να χαλαρώσω.. οι υπόλοιποι συνάδελφοι έχουν καλύψει όλες τις εκκρεμότητες..  13:40, όλα έχουν δρομολογηθεί.. έχω το προαίσθημα ότι ξεχνώ κάτι σημαντικό.. μπα, μάλλον λόγω της έντασης.. το biper χτυπά ανήσυχα.. κ Τσιγαρίδα σας περιμένουν στο Ογκολογικό συμβούλιο.. φτου, ναι, είναι Τρίτη.. σηκώνω αργά το βλέμμα στον πίνακα ανακοινώσεων ψελλίζοντας ένα στιγμιαίο ποτ πουρί από όλες τις προσευχές που θυμάμαι για να μην αντικρύσω το όνομά μου στις παρουσιάσεις.. ευτυχώς.. υπάρχει Θεός.. αν μη τι άλλο με τόσο κόπο που έκανα πριν για να μην τον επιβαρύνω..

Κατεβαίνω αργά από τις σκάλες για να αισθανθώ εκ νέου τη βαρύτητα και να συνέλθω.. ακόμη όμως η αίσθηση ότι ξεχνώ κάτι με συνοδεύει σε κάθε σκαλί.. όπως όταν την παραμονή των εξετάσεων νιώθεις ότι έχεις ξεχάσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο.. και διστακτικά παίρνεις τηλέφωνο τον κολλητό.. ανοίγω τις επαφές αναζητώντας πρακτικά μια ιδέα.. γραμματέα δεν έχω, το είπαμε, ποιος θα μπορούσε να ξέρει; Να πάρω τον Νικολάου, αυτός όλα τα θυμάται.. το κινητό με προλαβαίνει.. η αναγνώριση κλήσεων επιβεβαιώνει τους φόβους μου.. να τι είχα ξεχάσει!.. Πένυ ΕΟΠΕ.. αυθόρμητα γυρίζω την οθόνη.. μάλλον από φόβο.. λες να με πάρει και facetime? τι το ήθελα το i-phone; καλά, όχι ότι φοβάμαι, απλά πρέπει να πάω στο ογκολογικό συμβούλιο..

Περιέργως έχω μία υπέροχη ιδέα.. σταματώ στην γραμματεία και δανείζομαι το i-pad της κλινικής.. μπαίνω στο αμφιθέατρο αθόρυβα στην πλάτη του διευθυντή που προεδρεύει.. διαλέγω μία «αόρατη» θέση πίσω από έναν χειρουργό.. τους χειρουργούς τους καταλαβαίνεις από μακριά.. πάντα στέκονται ακόμη και καθιστοί σε υπερέκταση με το στήθος έξω, του ώμους ψηλά, με έκδηλη αυτοπεποίθηση, διεκδικώντας περισσότερο χώρο από αυτόν που τους αναλογεί στο μπόι τους.. κάθομαι πίσω του σαν τυπικός παθολόγος, μαζεμένος, σκεπτικός, με δεκάδες θεωρητικές απορίες  στο βλέμμα και άλλες τόσες αντικρουόμενες απαντήσεις βασισμένες σε έγκριτες μελέτες που η μία ακυρώνει την προηγούμενη..

Έχω αποφασίσει πως θα μείνω ήσυχος, αμέτοχος και θα γράψω το editorial εδώ.. ένα editorial για την ογκολογία γραμμένο στην καρδιά της ογκολογίας, στο ογκολογικό συμβούλιο.. έμπνευση και αντιπροσωπευτικότητα εξασφαλισμένες στο έπακρο! πώς δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα.. ρίχνω μία φευγαλέα ματιά στις προβαλλόμενες διαφάνειες.. ανώτερο GI, το αγαπημένο μου.. σήμερα βρήκε; Ο χειρουργός μπροστά μου παίρνει ήδη θέση.. ο τόνος δεν μπορεί να με αφήσει αδιάφορο.. μα τι λέει, αφού.. δεν χρειάζεται να σκεφτώ μία σωστή απάντηση, ήδη όμορος Διευθυντής Ογκολόγος τον έχει βάλει στη θέση του.. συγκριτική μελέτη, όφελος, συνολική επιβίωση.. 2η μελέτη.. μετανάλυση.. ειλικρινά τα μισά θυμόμουν.. που τα θυμάται όλα αυτά κάθε φορά;.. λες κι έρχεται προετοιμασμένος ώρες.. την επόμενη φορά θα αλλάξω το περιστατικό από περιέργεια.. πάντως καλά του τα είπε.. ο χειρουργός άρχισε να χάνει ύψος.. σχεδόν τον ρούφηξε η πολυθρόνα.. δυστυχώς τώρα φαίνομαι περισσότερο..

Θα προσποιηθώ ότι κρατώ σημειώσεις.. εξάλλου οι περισσότεροι διακεκριμένοι ογκολόγοι στα συνέδρια δεν παρακολουθούν αλλά διαβάζουν ειδήσεις, απαντούν στα mail τους, επιβεβαιώνουν ραντεβού τους, προετοιμάζουν επόμενες ομιλίες, ρίχνουν πασιέντζα.. μου έρχεται η εικόνα γνωστού διευθυντή της συμπρωτεύουσας που ενώ παρακολουθεί μία παρουσίαση ταυτόχρονα διορθώνει ένα papper, απαντά σε ασθενή, ολοκληρώνει την επόμενή του ομιλία, συντάσσει μία επιστολή συνεδρίου και στο τέλος θέτει και την πιο καίρια ερώτηση στον ομιλητή..  πράγματι τους θαυμάζω.. εγώ δεν μπορώ.. είναι αδύνατο.. αποκλείεται να συγκεντρωθώ.. εδώ με το ζόρι κάνω ένα πράγμα κάθε φορά..ακόμη ούτε πρόλογο δεν έχω γράψει.. ποιόν πρόλογο, ούτε στο βασικό θέμα δεν έχω καταλήξει..

Το βασικό θέμα.. η κεντρική ιδέα.. το κυρίως θέμα που μας έλεγαν οι φιλόλογοι στην έκθεση.. υπάρχει ακόμη η έκθεση ως μάθημα στο σχολείο ή την κατήργησαν; ο υπουργός παιδείας το αποφασίζει αυτό; ατυχής σκέψη.. η αυθόρμητη γκριμάτσα μου με ξαφνιάζει.. η αναφορά ενός τίτλου παραπέμπει τη σκέψη μου σε μία εικόνα ανθρώπου τόσο αντιαισθητική που με χαρά εγκαταλείπω και επανέρχομαι στην ογκολογία με διπλή διάθεση συγκέντρωσης.. η κεντρική ιδέα.. ποια θα μπορούσε να είναι εύστοχα η κεντρική ιδέα για ένα editorial ογκολογίας; ποιο θέμα θα μπορούσε να είναι ευφάνταστο, επετειακό και ταυτόχρονα εικαστικά επιστημονικό; Ποιο ζήτημα μπορούμε να πραγματευτούμε ρεαλιστικά στο χαρτί και να προσφέρουμε ταυτόχρονα απόπνοια αισιοδοξίας;

Καλά προχωράμε.. είναι και αυτό μία πρόοδος.. μπορεί να μην έχουμε κείμενο, να μην έχουμε καν κεντρική ιδέα, όμως μπορούμε ήδη περιφραστικά να περιγράψουμε αυτό που θα θέλαμε να έχουμε εμπνευστεί.. δηλαδή αν το αναθέσουμε σε κάποιον άλλο ξέρουμε ήδη τι να του πούμε πως πρέπει να γράψει.. σχεδόν έτοιμη δουλειά δηλαδή.. από την άλλη ποιος αξιόλογος συντάκτης θα πραγμάτωνε ένα κείμενο επί παραγγελία ενός πρωτάρη αποτυχημένου αρθρογράφου.. αισθανόμουν εκ νέου το βάρος της αποτυχίας.. πλήρους.. πρέπει τουλάχιστον να προστατεύσω το περιοδικό μας.. μήπως θα ήταν ωριμότερο να αποδεχθώ την ανεπάρκεια μου και να τηλεφωνήσω  σε κάποιον καταλληλότερο;

Παρά τις τύψεις σκέφτομαι ήδη πως ένας Διευθυντής Κεντρικού Νοσοκομείου με πολλές συγγραφικές δημοσιεύσεις θα μπορούσε αβίαστα σε 1-2 ώρες από το γραφείο του, δίπλα στο γήπεδο της αγαπημένης μου ομάδας, να ολοκληρώσει ένα άρτιο editorial αντάξιο της λογοτεχνικής υπόστασης των Ογκολόγων..  αποκλείεται να μην δεχόταν.. αλλά και να απουσίαζε έχω ήδη σκεφτεί εξίσου άριστη επιλογή.. Διευθυντής Ογκολόγος  με συγγραφικό ταλέντο, που δεν είναι πλέον διευθυντής.. από τις σπάνιες εξαιρέσεις σε όλη τη χώρα όπου σε μία σημαντική θέση διοίκησης επέλεξαν μία προσωπικότητα με προσόντα, διαχρονικές αξίες και διάθεση για προσφορά.. μου υποσχέθηκε στην επιστροφή από πρόσφατο ταξίδι ότι δεν θα αρνούνταν οποιαδήποτε πρόσκληση από τα Νέα της ΕΟΠΕ.. εκείνος δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός.. ίσως είχε έρθει η ώρα να εκμεταλλευτώ την υπόσχεση..

Σίγουρα οι άλλες επιλογές είναι καταλληλότερες από εμένα και η επιτυχία δεδομένη, όμως ακόμη αισθάνομαι τύψεις.. μα ούτε καν μία ιδέα; Στο τέλος της ημέρας πρέπει να απολογηθώ και στην ΟΝΕΟ, στους συναδέλφους που εκπροσωπούμε.. αποκλείεται οι Νέοι Ογκολόγοι να μην έχουν μία εμπνευσμένη πρωτοβουλία.. δεν το αποδέχομαι ως ήττα.. ούτε ως Νέος, ούτε ως Ογκολόγος ..

Η σκέψη μου απορροφημένη στην αναζήτηση.. αντιλαμβάνομαι ξαφνικά ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει στην αίθουσα.. συγκεντρωμένη ησυχία.. το τελευταίο περιστατικό του συμβουλίου.. γυναικολογικό περιστατικό.. μία περίεργη εικόνα στην αξονική.. τομές κάτω κοιλίας.. εικόνες πυέλου.. εμφανής η παρουσία εμβρύου.. είχα πάρει και βαθμό στην ακτινολογία 4ου, το διακρίνω άμεσα.. η άλλη περιοχή όμως; ενδιαφέρον.. κοιτάζω το πρόγραμμα του συμβουλίου και παγώνω.. δεν είναι δυνατόν.. η βλάβη που πρωτοδιαγνώστηκε στους 5 μήνες κύησης στις επόμενες εξετάσεις μεγαλώνει μαζί με το έμβρυο.. στους 6 μήνες είναι σχεδόν σε επαφή μαζί του.. είναι συγκλονιστικό.. η αίθουσα χωρίς ανάσα ακούει τον γυναικολόγο και παρακολουθεί τις εικόνες.. στους 7 μήνες έχει μεγαλώσει τόσο που λειτουργεί σαν μαξιλάρι πάνω στο οποίο ακουμπά το έμβρυο.. και τα δύο μεγαλώνουν μαζί.. ταυτόχρονα.. εξαρτημένα και ταυτόχρονα..

Η ιστορία είναι μοναδική.. χαμογελώ όχι γιατί πλέον έχω στα χέρια μου την κεντρική ιστορία του editorial με μία φωτογραφία που μόνη της αντικαθιστά δεκάδες εμπνευσμένα αποφθέγματα φιλοσόφων, αλλά γιατί είναι μία ιστορία που πρέπει να ακούσουν όλοι.. πρέπει να ακούσουμε όλοι.. γιατροί, ασθενείς, συγγενείς ασθενών, υγιείς, γυναίκες, άντρες, γονείς και παιδία.. μία μέλλουσα μητέρα 34 ετών, στην αυχενική β’ επιπέδου πληροφορείται από τον γυναικολόγο της πως παρουσιάζει μία μάζα που εκφύεται από την αριστερή ωοθήκη διαστάσεων 6,4 cm, η οποία παρακεντείται και επιβεβαιώνεται η απεικονιστική διάγνωση καρκίνου.. η ασθενής παρά την αντίθετη σύσταση των θεραπόντων συνεχίζει κανονικά την εγκυμοσύνη και βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση.. αρνείται να χάσει το πρώτο της παιδί που μεγαλώνει «χέρι-χέρι» με έναν καρκίνο..

12

Οι διαφάνειες του 7ου μήνα κύησης είναι συνταρακτικές, όμως η μητέρα θέλει να περιμένει να εισέλθει στο μήνα της.. όλοι οι παρόντες στο αμφιθέατρο παρακολουθούν με συγκίνηση.. οι άλλοτε παγεροί συνάδελφοι παρακολουθούν με μάτια που γυαλίζουν.. μέσα στα πιο ειλικρινή χειροκροτήματα ο γυναικολόγος ανακοινώνει πως στις 33 εβδομάδες κύησης η ασθενής υπεβλήθει σε καισαρική τομή, το νεογέννητο αγοράκι χαίρει άκρας υγείας!! Στο ίδιο χειρουργείο ακολούθησε αφαίρεση μίας νεοπλασματικής βλάβης μεγίστης διαμέτρου 16cm, μέσης διαφοροποίησης χωρίς παρουσία υπολειμματικής νόσου..

Αυτό είναι το καλύτερο μήνυμα για το νέο έτος.. το καλύτερο μήνυμα για κάθε νέο έτος.. το καταλληλότερο μήνυμα για την δική μας εποχή.. γιατί από την δυσμενέστερη αντικειμενικά θέση που μπορεί να βρίσκεται ο οποιοσδήποτε από εμάς ως γιατρός, ασθενής, πολίτης μίας χώρας, πολίτης μίας ηπείρου ολόκληρης μπορούμε αν το πιστέψουμε και συνεργαστούμε με αμοιβαία εμπιστοσύνη να πετύχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα.. Είναι το αντικειμενικότερο μήνυμα για να αντιληφθούμε οι νεότεροι πως σε όλα τα σημερινά δεδομένα υπάρχει θετική και αρνητική όψη.. είναι στο χέρι μας να κάνουμε τη σωστή επιλογή και να διαχωρίσουμε την καρκινική πλευρά.. άλλωστε τι ογκολόγοι είμαστε..

Όντως ποτέ δεν κατάφερα να γράψω ένα editorial.. γιατί ένα τέτοιο κείμενο προυποθέτει πολύ αβίαστο χρόνο και χαλαρή διάθεση.. ενώ η καθημερινότητα ενός ογκολόγου είναι αυτή  που διαβάσατε.. όμως είμαι πολύ ευτυχής που κατάφερα να σας μεταφέρω ένα μέρος και της δικής μας πραγματικότητας.. που δεν συνάδει με την παγερή, κυνική και απρόσωπη εικόνα που αυθόρμητα ανασύρει κάποιος όταν ακούει την λέξη Ογκολόγος.. την επόμενη φορά που θα μας καταλογίσετε κάτι, βάλτε ένα στιγμιαίο κόμμα στη σκέψη σας και σκεφτείτε μία στιγμή όλα τα παραπάνω και μετά συνεχίστε.. Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσους είχατε την υπομονή και μου κάνετε την τιμή να διαβάσετε έως την τελευταία παράγραφο.. καλή χρονιά με υγεία σε όλους μας..

Το περιστατικό είναι πραγματικό και η ανώνυμη φωτογραφία της αξονικής τομογραφίας γίνεται έπειτα από συγκατάθεση της μητέρας η οποία είναι η ευτυχέστερη όλων μας σήμερα ..

Όλες οι υπόλοιπες ομοιότητες με γνωστά πρόσωπα και πράγματα..  είναι καθαρά συμπτώσεις.. και ουδεμία σχέση  έχουν με την πραγματικότητα..

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML