ASCO 2025 – ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος υπήρχαν ενδιαφέρουσες ανακοινώσεις στο ASCO, σε ότι αφορά τον ουρολογικό καρκίνο.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΝΕΦΡΟΥ

Ανακοινώθηκαν τα δεδομένα πενταετίας από τη χορήγηση της ανοσοθεραπείας με το pembrolizumab, συμπληρωματικά μετά το χειρουργείο για ένα χρόνο( CHΕCKMATE 564). Επιβεβαιώνεται το όφελος στην επιβίωση με HR:0.66 (86.1%-79.4%). Επίσης ανακοινώθηκαν τα τελικά δεδομένα από τη μελέτη του atezolizumab ως συμπληρωματική θεραπεία (IMmotion 010), η μελέτη παραμένει αρνητική. Υπήρξε όμως καταγραφή της ανταπόκρισης βάσει ενός βιοδείκτη του παράγοντα ΚΙΜ-1, όπου η αυξημένη έκφραση του ΚΙΜ-1 συσχετίστηκε με καλύτερη ανταπόκριση με τη συμπληρωματική χορήγηση ανοσοθεραπείας.

Αναφέρθηκαν επιπλέον και τα δεδομένα δεκαετίας του συνδυασμού διπλής ανοσοθεραπείας (nivolumab – ipilimumab, CHECKMATE 214), όπου προκύπτει ότι το 30% των ασθενών είναι εν ζωή στα δέκα χρόνια, ενώ υπάρχει όφελος ακόμα και στους ασθενείς καλής πρόγνωσης, με ανταποκρίσεις στη δεκαετία να φτάνουν το 35%.

Σημαντικό ρόλο φαίνεται ότι έχει και η δράση των HIF2α αναστολέων. Ανακοινώθηκαν δεδομένα πενταετίας της μελέτης LITESPARK 004 για τη δράση του belzutifan, σε ασθενείς με σύνδρομο von Hippel – Lindau. Πρωτεύον καταλυτικό σημείο είναι οι ανταποκρίσεις (ORR), που έφθασαν το 70% στους όγκους του νεφρού, ενώ οι καλύτερες ανταποκρίσεις παρατηρήθηκαν στους μικτούς όγκους <2 εκ.. Ανταποκρίσεις όμως παρατηρήθηκαν και στα αιμαγγειοβλαστώματα (50%), όπως και στα νευροενδοκρινή καρκινώματα του παγκρέατος (90%). Επίσης ανακοινωθήκαν δεδομένα από το συνδυασμό ενός νέου HIF2α αναστολέα του casdatifan σε συνδυασμό με cabozatinib (ARC 20) μετά από υποτροπή στην πρώτη γραμμή. Οι ανταποκρίσεις έφθασαν το 45.8%, με παρακολούθηση περίπου έξι μήνες.

Από τις μικρές μελέτες το zanzalintinib είναι ένας νέος αναστολέας τυροσινικής κινάσης, που μοιάζει αρκετά στο cabozatinib, αλλά φαίνεται να έχει λιγότερες παρενέργειες. Στο ένα σκέλος της μελέτης φάσης 1b STELLAR-002 οι ασθενείς έλαβαν zanzalintiinib- nivolumab και στο άλλο zanzalintinib – nivolumab – relatlimab. Οι ανταποκρίσεις που ανακοινώθηκαν ήταν στο 63% και 40% αντίστοιχα. Τέλος η μελέτη TRASVERSE (μελέτη φάσης Ι) με το ALLO 316, που είναι μια CAR T cell θεραπεία, έναντι του CD70 έδειξε την ανταπόκριση σε είκοσι ασθενείς, που έλαβαν ως θεραπεία δεύτερης γραμμής. Οι ανταποκρίσεις που καταγράφηκαν ήταν στο 25%, ενώ σε όγκους όπου η έκφραση του CD70 ήταν >50%, η ελάττωση των διαστάσεων των βλαβών ήταν >30%.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΟΥΡΟΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ

Στην ενότητα της ουροδόχου κύστης ανακοινώθηκαν τα πιο πρόσφατα δεδομένα από τη μελέτη ΝΙΑGARA, μετά από δυο έτη παρακολούθησης. H προεγχειρητική χορήγηση χημειοθεραπείας με duvralumab έδειξε μείωση των ασθενών με υποτροπή, με HR: 0.68 (67.8-59.8%), όπως και μείωση του ct DNA. Άλλες δυο προεγχειρητικές μελέτες η SURE -01-φάσης II και η CLONEVO ανακοινώθηκαν. Η πρώτη έδειξε πως η χορήγηση Sacituzumab προεγχειρητικά σε 42 ασθενείς έδωσε πλήρη παθολογοανατομική ανταπόκριση στο 32%, ενώ οι ασθενείς με έκφραση του γονιδίου trop-1 είχαν καλύτερη πρόγνωση. Στη δεύτερη μελέτη με το abemaciclib (cisplatin ineligible pts) πλήρεις ανταποκρίσεις καταγράφηκαν σε ποσοστό 31%.

Mια άλλη μελέτη, που ανακοίνωσε επικαιροποιημένα δεδομένα, είναι η EV-302 (pembrolizumab – enfortumab vedotoin), όπου έδειξε διάρκεια ανταπόκρισης 24 μήνες vs 7 μήνες, οι ανταποκρίσεις (ΟRR) είναι 67.5% vs 44%, με τις πλήρεις ανταποκρίσεις να είναι διπλάσιες (30-14%). Ανακοινώθηκαν επιπλέον και πληροφορίες για το πόσους κύκλους enfortumab έλαβαν οι ασθενείς (μέσος όρο 9 κύκλοι) και πόσους αυτοί που ανταποκρίθηκαν ( 12 κύκλοι).

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

Στον καρκίνο του προστάτη υπήρξαν αναφορές για τη θέση βιοδεικτών και πως θα βοηθήσουν στην καλύτερη επιλογή θεραπείας. Η μελέτη CAPTURE έδειξε τον προγνωστικό ρόλο των μεταλλάξεων στο μονοπάτι του ομόλογου ανασυνδυασμού και ότι το 25% των ασθενών φέρουν μεταλλάξεις που σχετίζονται με χειρότερη πρόγνωση. Η μελέτη φάσης ΙΙΙ AMPLITUDE έδειξε πως αυτή η ομάδα ασθενών λαμβάνοντας niraparib 200 mg- abiraterone- LH-RHa στην ορμονοευαίσθητη νόσο, πέτυχε το πρωτεύον καταλυτικό σημείο rPFS (ΗR:0.52), κυρίως σε ασθενείς με μετάλλαξη BRCA.

H μελέτη IRONMAN δίνει δεδομένα καταγραφής για τη προγνωστική σημασία του μη ανιχνεύσιμου PSA, μετά από 6-12 μήνες θεραπεία. Στη μελέτη αυτή συλλέχθηκαν δεδομένα από 1247 ασθενείς με μεταστατική ορμονοευαίσθητη νόσο, που έλαβαν συνδυασμό ανδρογονικού αποκλεισμού και λουταμίδη δεύτερης γενιάς και σε κάποια περιστατικά λαμβάνοντας χημειοθεραπεία. Τα συμπεράσματα ήταν πως στους έξι μήνες το 48% είχαν PSA >0.2, ενώ στο χρόνο το 32% είχαν PSA >0.2. Τέλος συμπέραναν πως αν το PSA ήταν <0.1, ο ασθενής είχε την καλύτερη επιβίωση (83% εν ζωή στα 3 έτη) σε σχέση με αυτούς που είχαν PSA >0.2, που το 45% ήταν εν ζωή . Ανακοινώθηκαν και τα επικαιροποιημένα αποτελέσματα πενταετίας από την ARCHES (ΗR:0.7) όπως και οχταετίας από την ΕΝΖΑΜΕΤ (ΗR:0.73), που επιβεβαιώνουν το όφελος της ενζαλουταμίδης, με μια μέση επιβίωση 80 μήνες.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα αναδρομική μελέτη είναι αυτή που συνέκρινε την καμπαζιταξέλη (1227 άτομα) με το Lu-177 (218) στον ορμονοάντοχο καρκίνο προστάτη. Η ομάδα του Lu-177 ωφελήθηκαν περισσότερο και στην επιβίωση (10.3 μήνες προς 8.6 μήνες) και στην καθυστέρηση έναρξης της επόμενης γραμμής θεραπείας (8.3 μήνες προς 4.7 μήνες).

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΕΟΥΣ

Τέλος στον καρκίνο του πέους ανακοινώθηκε μια μελέτη που συνέκρινε τη χορήγηση συμπληρωματικής θεραπείας με 4 κύκλους carboplatin-taxol vs cis-5FU σε ασθενείς υψηλού ρίσκου υποτροπής (μετάσταση σε λεμφαδένες βουβωνικούς), χωρίς να αποκλείεται η συμπληρωματική χορήγηση ακτινοθεραπείας. Η θεραπεία με carboplatin-taxol φάνηκε να έχει καλύτερα αποτελέσματα, όμως ο αριθμός των ασθενών που εντάχθηκαν στη μελέτη είναι μικρός και σίγουρα χρειάζoνται περισσότερες μελέτες.