Ο θίασος Metaxact παρουσιάζει…
Σε μια εκδήλωση συμπαράστασης προς τους ασθενείς, ανάλογη με αυτή του Θεαγενείου, ο θίασος ερασιτεχνών ηθοποιών από το προσωπικό, ασθενείς και φίλους του νοσοκομείου ΜΕΤΑΞΑ, βαφτίστηκεt Μetaxact και έπαιξε το έργο « Ποια Ελένη; » των Ρέππα – Παπαθανασίου, σε μουσική της Αφροδίτης Μάνου. Οι παραστάσεις έγιναν στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου, στις 28 και 29 Ιουλίου και πήγαν ρολόι. Ένας Ιδανικός συνδυασμός ερασιτεχνών με εμπνευσμένους επαγγελματίες. Με παρατεταμένες πρόβες πολλών μηνών ενός ετερόκλητου κόσμου με ποικίλες οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις, έφτιαξαν τελικά μια δεμένη ομάδα 35 προσώπων.
Το κοινό το απόλαυσε, έπεσε πολύ χειροκρότημα [1] και η ανταπόκριση του στα
πολλά υπονοούμενα, sexy και μη, φοβερή. Δεν έλλειψαν τα απρόοπτα και οι
αυτοσχεδιασμοί (μεταξύ μας, ήταν και αυτοί προσχεδιασμένοι) που ενθουσίασαν. Σε
τέτοιο σημείο, που ο θεατής της δεύτερης παράστασης, δήμαρχος Πειραιά, θέλοντας
να γίνει ευρύτερα γνωστή αυτή η προσπάθεια μας, δεσμεύτηκε δημοσίως να παιχθεί
το φθινόπωρο στο Βεάκειο δημοτικό θέατρο Πειραιά. Είστε καλεσμένοι από τώρα. Η παράσταση ήδη ορίστηκε για την Κυριακή 28η Σεπτεμβρίου 2025, στις 9μμ με ελεύθερη είσοδο. Ο θίασος αγαπητοί
αναγνώστες, είναι ανοικτός και για άλλες προσκλήσεις.
Μια δύσκολη ισορροπία, ανάμεσα στο πραγματικό κόσμο και το παιχνίδι (μια ανάγκη
μικρών και μεγάλων), λέμε παίζει θέατρο, παιχνίδι γεννημένο από αρχέγονες
θρησκευτικές τελετουργίες [2].
Αφήγηση μιας ιστορίας με φιλοδοξία να δείξει, θα δείχνω θα δείχνω; Να κερδηθεί
τελικά κάτι, που θα σταθεί και δεν θα το προσπεράσει ο θεατής.
Το ερώτημα μπαίνει μόνο του, από ποιους και για ποιους; Στη σημερινή εποχή, της
δυσπιστίας, της απαξίωσης της δημόσιας ζωής; Τα προσπερνάμε. Το αντίδοτο;
Μελίσσια που συναντώνται. Με κοινό σκοπό με λαχτάρες τους, που ανταμώνουν και
συμβιώνουν με λαχτάρες άλλων.
Ξεχωριστοί ο καθένας και ομαδοποιημένοι γίνεται; Ναι γίνεται. Τα εμπόδια στα όνειρα
τους ξεπερνιούνται. Ίσως γιατί έχουν δυνάμεις που δεν τις ξέρουν. Μπορούν έτσι να
δώσουν το χέρι τους στον άλλο.
But as you know, there is no success without failure.
Δυστυχώς κόπηκε μια πολύ επίκαιρη παρέμβαση μου. Ζήτησα την αντικατάσταση
μόνο ενός ρήματος, το φύλαγα με το δήλωνα, στη σκηνή με τις τρεις θεές πού
έκθαμβες από την ομορφιά του Πάρη, τον ακούνε άδοντα: τσοπανάκος ήμουνα
προβατάκια φύλαγα, μα δεν φύλαγα/δήλωνα πολλά, καμιά οκτακοσαριά [3].
Ξέρετε από αυτά που πετούν και δηλώνονται στη Ρόδο ενώ τήλε-βόσκουν στη
Ροδόπη, χωρίς να τα πιάνουν συστήματα παρακολούθησης (early warning systems).
Χρήσιμη όπως καταλαβαίνετε η θητεία μου στη αεροπορία. Υπηρέτησα σε βάση ραντάρ, στον Ίσμαρο
Κομοτηνής.
Πρόβατα παντού και εδώ κοντά μας στην Αττική με, πρόβατα στο διάδρομο
προσγείωσης και ελαιόδεντρα στο αεροδρόμιο Ελευσίνας [4].
Επιτρέψτε μου μια εξομολόγηση. Δέχτηκα τα συγχαρητήρια φίλων, ως Δίας και ως
ναύτης (συμμετοχή με δύο ρόλους) με ένα κρακ μέσα μου.
Οι copy πάσται (5) αναφορές στο παρόν κείμενο, άνθη του καλού και του κακού, είναι μεν δανεικές από κυριακάτικες εφημερίδες, ένα κορφολόγημα – τις βλέπετε στις παραπομπές – κολλάνε όμως ιδανικά με το κείμενο του θεατρικού.
Έτσι μετά τον Άδη, επικράνθη και ο παντογνώστης Δίας. Τα γνώριζε όλα . Ένας insider που δεν τον
άφησαν να μιλήσει. Γιατί η γυμνή αλήθεια είναι άλλη. Ο νεφεληγερέτης βέβαια, δεν
διάβαζε κυριακάτικες εφημερίδες.
Αλλά βλέπετε, ο μπερμπάντης, το προηγούμενο βράδυ ήταν στο κρεβάτι με μια από
τις ερωμένες του, την Ευρώπη. Αυτή, σε ανταποδοτική ανάδραση, του άνοιξε τα
μάτια για τις παράνομες επιδοτήσεις όλων των πονηρών. που την ανάγκαζαν να πληρώνει και της τα πέρνανε χοντρά.
Ντροπή σας, άτιμοι Τρωαδίτες και Greco Mask-Αra-δες.
1. Η Καθημερινή: Απ. Λακασάς. Καταχειροκροτώντας καλλιτέχνες. Κυριακή 9 Μαρτίου 2025. Αντιγράφω από τον δημοσιογράφο – σε ένα ερασιτεχνών ηθοποιών εγκώμιο – όπου σημειώνει :… η έκθεση του απέναντι στο κοινό είναι κυρίως απέναντι στο ίδιο του εαυτό. Σε αυτή την περίπτωση, μόνη του άμυνα, είναι αυτή της ομαδικότητας της συνεργασίας. Έτσι ανακαλύπτει τις δικές του
πτυχές και να τις αποκαλύπτει στους θεατές.
2. Εφ. Συντακτών: Θωμ. Τσαλαπάτης. Ανοχύρωτη πόλη. Το θέατρο και το
παιχνίδι. Κυριακή 5 Ιουνίου 2025.
https://www.efsyn.gr/nisides/anohyroti-poli/472750_theatro-kai-paihnidi
3. Το παλιό ραδιοφωνικό σήμα του ΕΙΡ (τωρινή ΕΡΤ), ήταν η κοινή έμπνευση των συγγραφέων του θεατρικού έργου με τον : Σταύρος αστός, δυνάμει τηλεποιμήν. Έτσι υπογράφει ο συνεργάτης της στήλης Γραμματοκιβώτιο στο: Το Βήμα , Το επταήμερο του Διόδωρου. Εκεί μας παρουσιάζεται ως : Τσοπανάκος ήμουνα, πρόβατα (τηλ)έβοσκα. Και δεν δήλωνα πολλά, καμμιά πεντακοσαριά. Κυριακή 8 Ιουνίου 2025. Η διασύνδεση του Πάρη με τον Σταύρο στο δικό μας κείμενο, ήταν μια εύκολη συνειρμική διαδικασία.
4. Τα Νέα: Στ. Φασουλής. Στην ανάπαυλα. Έχεις αμπέ, αμπέλια στη Βλαχιά.
Σαββατοκύριακο 6-8 Ιουλίου 2025.
https://www.tanea.gr/print/2025/07/05/greece/exeis-ampe-ampelia-sti-vlaxia/
5. Ουδείς άσφαλτος. Απλώς ατομική άγνοια. Η κακοποίηση και η μηχανιστική αναπαραγωγή της αγγλικής, σύνηθες φαινόμενο: Η Καθημερινή., Ανδρέας Παππάς στις. Αναμοχλεύσεις : Η Μέριλιν, ο Έλβις και η Μόνικα. Κυριακή 13 Ιουλίου 2025. Μεταξύ των άλλων μας θυμίζει τι ξεπερνάει την σωστή προφορά του ονόματος του ηθοποιού Charlton Heston :Οι καλοί τρόποι ως συλλογική κατάφαση.
https://www.kathimerini.gr/culture/563712358/i-merilin-o-elvis-kai-i-monika/
