Log In
02/09/2013

Νέα δεδομένα για το bevacizumab στο μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου (ΚΠΕ) από το ASCO 2013

sougklakosθεραπεία συντήρησης και συγχορήγηση με εντατικοποιημένη χημειοθεραπεία

Το ετήσιο συνέδριο της Αμερικάνικης Ένωσης Κλινικής Ογκολογίας (ASCO) είναι μία από τις σημαντικότερες συναντήσεις στην ογκολογία, καθώς σε αυτό ανακοινώνονται οι περισσότερες κλινικές μελέτες που αλλάζουν ή καθορίζουν τη θεραπευτική προσέγγιση του καρκίνου. Για αρκετά χρόνια, το bevacizumab (Avastin®), αποτελούσε το επίκεντρο του συνεδρίου, καθώς βρισκόταν διαρκώς στην πρώτη γραμμή, έχοντας τις περισσότερες ανακοινώσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα φαρμακευτικά σκευάσματα.

Το bevacizumab είναι ένα εξανθρωποποιημένο μονοκλωνικό αντίσωμα που δεσμεύει εκλεκτικά τον VEGF, τον αυξητικό παράγοντα του αγγειακού ενδοθηλίου, εμποδίζοντας τη δέσμευση του στους υποδοχείς και αναστέλλοντας την ενεργοποίηση του σηματοδοτικού μονοπατιού της αγγειογένεσης. Με την αναστολή του VEGF, το bevacizumab προκαλεί υποστροφή του υπάρχοντος αγγειακού δικτύου του όγκου, αναστολή της δημιουργίας νέου αγγειακού δικτύου και μείωση της διαπερατότητας των αγγείων. Οι δράσεις αυτές έχουν συσχετισθεί, μέσω κλινικών μελετών, με τον έλεγχο της ανάπτυξης του όγκου και την αύξηση της επιβίωσης των ασθενών. Δεδομένα από τη μελέτη ML18147 που ανακοινώθηκαν στο ASCO του 2012 επιβεβαίωσαν ότι η συνέχιση της αναστολής του VEGF και μετά από την πρώτη εξέλιξη της νόσου οδηγεί σε σημαντική παράταση της συνολικής επιβίωσης των ασθενών με μεταστατικό κολοορθικό καρκίνο.

Στο εφετινό ASCO, υπήρχαν συνολικά πάνω από 30 ανακοινώσεις που αφορούσαν το bevacizumab στον ΚΠΕ. Μεταξύ αυτών, ξεχώρισαν δύο ανακοινώσεις, τα δεδομένα των οποίων ενισχύουν το σημαντικό ρόλο του bevacizumab στη θεραπευτική στρατηγική που αποσκοπεί στην παράταση της επιβίωσης των ασθενών με μεταστατικό ΚΠΕ. Η πρώτη ανακοίνωση αφορούσε τη μελέτη CAIRO-3, όπου διερευνήθηκε ο ρόλος του bevacizumab ως θεραπεία συντήρησης, και η δεύτερη τη μελέτη TRIBE, όπου το bevacizumab προστέθηκε σε τριπλό σχήμα εντατικής χημειοθεραπείας.

Στη μελέτη CAIRO-3, ασθενείς 1ης γραμμής με μεταστατικό κολοορθικό καρκίνο έλαβαν 6 κύκλους θεραπείας με XELOX + bevacizumab και στη συνέχεια, όσοι δεν είχαν εμφανίσει εξέλιξη της νόσου, τυχαιοποιήθηκαν είτε να λάβουν θεραπεία με bevacizumab σε συνδυασμό με capecitabine χαμηλής δόσης (625mg/m2 b.i.d. συνεχώς) είτε να ενταχθούν σε σκέλος παρατήρησης. Μετά την εξέλιξη της νόσου, οι ασθενείς και στα δύο σκέλη έλαβαν θεραπεία με XELOX + bevacizumab. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν η επιβίωση χωρίς δεύτερη εξέλιξη της νόσου (PFS2), οριζόμενο ως το χρονικό διάστημα από την τυχαιοποίηση ως τη δεύτερη εξέλιξη της νόσου ή το θάνατο, οποιοδήποτε από τα δύο συνέβαινε πρώτο. Στη μελέτη τυχαιοποιήθηκαν περίπου 280 ασθενείς σε κάθε σκέλος. Η μελέτη ήταν θετική, καθώς πέτυχε το πρωτεύον καταληκτικό σημείο της παράτασης του PFS2 στο σκέλος του bevacizumab και capecitabine έναντι του σκέλους παρατήρησης. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς στο σκέλος του bevacizumab και capecitabine είχαν 11.8 μήνες PFS2 έναντι 10.5 μηνών στο σκέλος παρατήρησης (HR=0.81, p=0.028). Στη μελέτη αναλύθηκε και η επιβίωση χωρίς πρώτη εξέλιξη της νόσου (PFS1, χρονικό διάστημα από την τυχαιοποίηση ως την πρώτη εξέλιξη της νόσου ή θάνατο). Στη συγκεκριμένη ανάλυση το σκέλος της θεραπείας με bevacizumab και capecitabine υπερείχε σημαντικά στο PFS1 έναντι του σκέλους παρατήρησης (8.5 έναντι 4.1 μήνες, HR=0.44, p<0.00001). Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όλες οι αναλύσεις επιβίωσης υπολογίστηκαν από την τυχαιοποίηση και μετά (δεν περιλήφθηκε δηλαδή το χρονικό διάστημα της εισαγωγικής θεραπείας των 6 κύκλων με XELOX + bevacizumab). Αναφορικά με την ασφάλεια, δεν παρατηρήθηκε αύξηση σε ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με το bevacizumab, ενώ υπήρχε αύξηση στο σύνδρομο hand-foot. Ως συμπέρασμα, η μελέτη CAIRO-3 απέδειξε ότι η συνέχιση του bevacizumab, σε συνδυασμό με καπεσιταμπίνη, ως θεραπεία συντήρησης σε ασθενείς με μεταστατικό ΚΠΕ προσφέρει σημαντικό όφελος παράτασης του χρόνου έως την υποτροπή της νόσου. Σε συνδυασμό με τα δεδομένα της μελέτης SAKK τα οποία επίσης ανακοινώθηκαν στο εφετινό ASCO εφ’ όσον αποφασίζεται θεραπεία συντήρησης, σε ασθενείς με κλινικό όφελος στην εισαγωγική θεραπεία που συνδυάζεται με bevacizumab, αυτή θα πρέπει να γίνεται με το συνδυασμό ο οποίος μελετήθηκε στη CAIRO-3 (bevacizumab και χαμηλή δόση capecitabine) και όχι με μονοθεραπεία με bevacizumab.

Στη μελέτη TRIBE διερευνήθηκε η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια του συνδυασμού bevacizumab με τριπλό σχήμα χημειοθεραπείας FOLFOXIRI σε ασθενείς 1ης γραμμής με μεταστατικό ΚΠΕ. Τυχαιοποιήθηκαν περίπου 500 ασθενείς (250 ασθενείς ανά σκέλος) να λάβουν είτε FOLFOXIRI + bevacizumab  είτε FOLFIRI + bevacizumab  για μέχρι 12 κύκλους, όπου και τα δύο σκέλη συνέχιζαν μετά θεραπεία συντήρησης με bevacizumab  + 5-FU/LV μέχρι την υποτροπή. Το κύριο καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν η επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου. Η μελέτη TRIBE ήταν θετική, καθώς ο συνδυασμός FOLFOXIRI + bevacizumab  παρέτεινε σημαντικά την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου έναντι του σκέλους FOLFIRI + bevacizumab  (12.1 έναντι 9.7 μήνες, HR=0.77, p=0.006). Επίσης παρατηρήθηκαν υψηλότερες συνολικές ανταποκρίσεις στο σκέλος του FOLFOXIRI + bevacizumab  (65% έναντι 53%, p=0.006), ενώ σε πρώιμη ανάλυση υπήρχε και τάση για καλύτερη συνολική επιβίωση (31.0 έναντι 25.8 μήνες, HR=0.83, p=0.125). Επιπλέον, οι ανεπιθύμητες ενέργειες στο σκέλος του FOLFOXIRI + bevacizumab  ήταν ελαφρώς αυξημένες, αλλά το συνολικό προφίλ ασφάλειας αξιολογήθηκε ως διαχειρίσιμο. Ως συμπέρασμα, η μελέτη TRIBE επιβεβαίωσε την υπεροχή του συνδυασμού FOLFOXIRI + bevacizumab  έναντι του FOLFIRI + bevacizumab  ως θεραπεία 1ης γραμμής σε μη-χειρουργήσιμους ασθενείς με μεταστατικό ΚΠΕ. Επιπρόσθετα επιβεβαιώθηκε και η σημαντική αποτελεσματικότητα και ασφάλεια του συνδυασμού FOLFIRI + bevacizumab, όταν αυτό δοκιμάστηκε σε μελέτη φάσης ΙΙΙ. Θα πρέπει όμως να υπογραμιστεί ότι ο πληθυσμός της μελέτης ήταν επιλεγμένος (καλή γενική κατάσταση, νέοι ασθενείς, ολιγομεταστατικοί κλπ) ώστε να μπορούν να ανεχθούν το FOLFOXIRI. Επίσης, η χορήγηση θεραπείας με FOLFOXIRI απαιτεί κέντρα με εμπειρία στην έγκαιρη αναγνώριση και αντιμετώπιση της τοξικότητας του συνδυασμού.

Συμπερασματικώς, οι μελέτες CAIRO-3 και TRIBE παρέχουν σημαντικά δεδομένα που καταδεικνύουν ότι η προσθήκη του bevacizumab  στη θεραπεία 1ης γραμμής καθώς και η συνέχιση της ως την εξέλιξη της νόσου σε συνδυασμό με capeciatbine δύναται να οδηγήσουν σε σημαντική παράταση της συνολικής επιβίωσης στο μεταστατικό ΚΠΕ.

Ιωάννης Σουγκλάκος

Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας-Ογκολογίας

Πανεπιστήμιο Κρήτης

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML