Log In
02/07/2016

Το ΕΣΥ στα χρόνια της χολέρας

Φτάνει πια.

Ως εδώ και μη παρέκει.

Η αγανάκτηση ξεχείλισε.

Ο κάθε περί την υγεία «παρατρεχάμενος» αραδιάζοντας με ύφος περισπούδαστο και επιτηδευμένα περιπαικτικό, ατέλειωτους άοσμους και άχρωμους αριθμούς, που αντλούν όμως σοβαρότητα και αξιοπιστία από την πηγή τους –  ΕΛΣΤΑΤ, ΟΟΣΑ, κτλ – έρχεται και κατάμουτρα χαρακτηρίζει εμάς τους σκληρά εργαζόμενους στο ΕΣΥ, περίπου λαμόγια, τρωκτικά, παραγωγούς και παρόχους υπηρεσιών ακριβών και ποιοτικώς υποδεών, συνυπεύθυνους σε κάθε αποτυχία ή σπατάλη, με λίγα λόγια «χαραμοφάηδες» που υπηρετούμε ένα αδηφάγο σύστημα, το ΕΣΥ, που περίπου είναι υπεύθυνο για την μιζέρια, την καταστροφή της πατρίδας, την πτώχευση, την λιτότητα και τα μνημόνια.

Η κατακλείδα πάντοτε είναι ότι κακώς υπάρχουμε και ο μόνος λόγος ύπαρξης μας θα ήταν να αποτελούμε τον φορέα, μέσω του οποίου το κράτος θα προωθεί φρέσκο και απενοχοποιημένο χρήμα στους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της υγείας.

Πρέπει με άλλα λόγια να υποστούμε «μεταρρυθμίσεις» κατά την κρατούσα πολιτική ορολογία.

Θα μου πει κανείς, προς τι η όψιμη αγανάκτηση, ποιος ο λόγος της αποφυγής της άμεσης δια ζώσης αντίδρασης.

Πώς να αντιπαρατεθείς όμως στους αριθμούς, σε άοσμα και απρόσωπα νούμερα, αμόλυντα από την  δυσοσμία των εμεσμάτων, του ιδρώτα, του αίματος, της νοσηλευτικής πραγματικότητας των Επειγόντων και των λοιπών Μονάδων, την μυρωδιά της φτώχειας και της δυστυχίας. Που να βρούν και να επιστρατεύσουν στον σκοπό οι καθημαγμένοι εργαζόμενοι του ΕΣΥ κρατικοδίαιτους υπερασπιστές  –όπουλους, που θα μορφοποιήσουν σε πειστικούς αριθμούς και στατιστικά δεδομένα την σκληρή πραγματικότητα, την καθημερινότητα της προσφοράς, της ανθρωπιάς και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Η αποσύνθεση του ΕΣΥ είναι αργή, βασανιστική και προγραμματισμένη. Έχει ξεκινήσει πρίν το 2000 με ιδιωτικοποιήσεις στην φύλαξη, την εστίαση, την καθαριότητα, αλλαγές που προβάλονταν ως επιβεβλημένες και συμφέρουσες. Κανείς όμως εκ των λαλίστατων –όπουλων δεν πήρε μολύβι και χαρτί να αποτιμήσει με αριθμούς το όφελος που προέκυψε από την αλλαγή.

Ο Π.Ο.Υ αξιολόγησε τα συστήματα υγείας των 191 χωρών μελών του, βάσει δεικτών απόδοσης που αφορούσαν στην διεισδυτικότητα και την αποδοτικότητα των υπηρεσιών υγείας εκάστου συστήματος. Η μελέτη του Π.Ο.Υ1 δημοσιεύθηκε το 2000 και κατατάσσει το δύσμοιρο ΕΣΥ στην 14η θέση, υψηλότερα από χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία, η οποία κατέλαβε την 25η θέση της κατάταξης.

Η τότε κυβέρνηση αντί να θριαμβολογήσει και να καταστήσει ευρέως γνωστή την θετική αξιολόγηση από τον παγκόσμιο οργανισμό, επιδόθηκε σε σταθερή, συνεπή και συστηματική  δυσφήμηση του ΕΣΥ ως διεφθαρμένου, ακριβού, αναποτελεσματικού και αντιαπαραγωγικού, ως δράκα «τρωκτικών» και διεφθαρμένων.

Αιτία βέβαια αυτής της στάσης ήταν η προαποφασισμένη δράση απαξίωσης του συστήματος με στόχο την αποσάρθρωση του, ώστε η επερχόμενη υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση και επακόλουθη ιδιωτικοποίηση να παρουσιαστεί στον λαό ως φυσική θετική και αναμενόμενη εξέλιξη, ως αναγκαιότητα.

Ας φανταστούν οι συμπολίτες ότι ξυπνώντας αύριο το πρωί δεν υπάρχει ΕΣΥ, ή με άλλα λόγια δεν υπάρχουν ημέρα και νύχτα σε ετοιμότητα κακοπληρωμένοι, ειδικευόμενοι, επιμελητές, νοσηλεύτριες και νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, που υποχρεωτικά και χωρίς εξαιρέσεις καλύπτουν τον πληθυσμό, έτοιμοι να δεχθούν τον τραυματία, τον ανήμπορο, τον καταβεβλημένο καρκινοπαθή, το ψυχοπαθή, τον μεθυσμένο, τον πρόσφυγα και τον μετανάστη, τον φτωχό ανασφάλιστο, τον ανασφάλιστο λόγω χρεών στο πάλαι ποτέ ΤΕΒΕ έμπορο, τον φυλακισμένο, τον υποχόνδριο, τον απογοητευμένο, τον μοναχικό και τόσους-τόσους άλλους.

Ας φανταστούν οι οικονομολογούντες αριθμολάγνοι όλους τους παραπάνω αναξιοπαθούντες να καταφεύγουν σε ιδιωτικά νοσοκομεία, τα οποία θα πρέπει να προετοιμαστούν και να στελεχωθούν κατάλληλα ώστε να είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν, έστω και με ποιότητα επιπέδου ΕΣΥ, υποχρεωτικά καθημερινά, ατέλειωτα, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς εξαιρέσιμες και αργίες, ανεξάρτητα από την επάρκεια ή μη της χρηματοδότησης. Υπό αυτές τις συνθήκες του φανταστικού σεναρίου βεβαίως τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια θα πρέπει να διατηρούν ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία.

Με κριτήρια κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας το κράτος θα πρέπει να κλείσει το ΕΣΥ, τα σχολεία στα μικρά νησιά και τα δυσπρόσιτα χωριά, να καταργήσει τα δρομολόγια της ναυσιπλοΐας και των χερσαίων συγκοινωνιών στις μη κεδροφόρες γραμμές, να καταργήσει την κρατική τηλεόραση και το ραδιόφωνο, ακόμα και να άρει την εθνική κυριαρχία σε δυσπρόσιτες μη εμπορικώς αξιοποιήσιμες νησίδες.

Ευτυχώς για τους κρατούντες, ο λαός άγεται και φέρεται με ευχέρεια από την παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα και δεν θα ξυπνήσει μέχρι να μην υφίσταται πλέον ΕΣΥ και κοινωνική ασφάλιση παρά μόνον «φιλανθρωπία» και «συνεταιριστική διαχείριση» της φτώχειας και της δυστυχίας.

Αγαπητέ φίλε Αλέκο, μη κουράζεσαι με περιστόχαστες αναλύσεις.

Η υγεία και το φάρμακο δεν είναι εμπορεύματα.

Ως εκ τούτου δεν νοείται η πώληση και η εμπορία αυτών.

1 http://www.who.int/whr/2000/en/whr00_en.pdf?ua=1

Αθανάσιος Αθανασιάδης

Ιατρός ΕΣΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML