Log In
29/01/2018

Παρουσίαση Βιβλίου: 98% ή αλλιώς “Ο καρκίνος της γυναίκας μου”

98% ή αλλιώς “Ο καρκίνος της γυναίκας μου”

Του Κώστα Γαλανούδη

Εκδόσεις «Αρμός», 2017, σελίδες 136 Πρόλογος: Νίκη Αγνάντη

Ο Κώστας Γαλανούδης δεν είναι συγγραφέας. Δεν έχει γράψει άλλο βιβλίο. Σπούδασε Οικονομικά, και ασκεί τα Λογιστικά στη πόλη της Καβάλας. Μπήκε όμως στη κεκαυμένη ζώνη του Καρκίνου. Νόσησε η γυναίκα του, η αγαπημένη του Γιώτα. Και μπαίνοντας στον αστερισμό του Καρκίνου δέχτηκε –σαν συνοδοιπόρος- όλη τη φωτιά της νόσου: τη πρώτη είδηση, τη διάγνωση, τους γιατρούς, τα Νοσοκομεία, τις εξετάσεις, τις πρώτες θεραπείες, την υποτροπή, την δεύτερη εγχείρηση, τις χημειοθεραπείες, τις ακτινοθεραπείες και όλη τη ταλαιπωρία της γυναίκας του, όπως αυτή τη βίωσε. Κι εκεί που πέφτει η φωτιά καίει. Αλλά παράλληλα φωτίζει και ζεσταίνει…
Ο συγγραφέας ξετυλίγει όλη την ιστορία της περιπέτειας της γυναίκας του κρατώντας συνειδητά την ίδια τη νόσο σαν βάση, ικρίωμα, για να μπορεί να διεισδύει με πολλές, σύντομες ματιές σε άλλους κόσμους το ίδιο ή και περισσότερο συνταρακτικούς. Η επίσκεψη του Καρκίνου, που ο συγγραφέας και η Γιώτα του μιλούν, συζητούν ή τον βλέπουν στον ύπνο τους σαν να είναι πρόσωπο, φέρνει την ομίχλη, την αγωνία, τον θυμό, την ανασφάλεια, την απειλή, τον φόβο. Η σκιά του αμφισβητεί τα αυτονόητα. Έρχεται και ανατρέπει τα καθημερινά ανθρώπινα συναισθήματα και τα ευγενικά όνειρα του ζευγαριού. Όμως, ευτυχώς, πολλές φορές ρίχνει και φως στις καθησυχασμένες ενδότερες πτυχές της ψυχής. Γεννάει ερωτήματα σκληρά και αδυσώπητα. Επαναπροσδιορίζει τη ζωή και τον θάνατο, τις δήθεν βεβαιότητες, τα αληθινά και τα ψευδή στις σχέσεις του ζευγαριού, την ένταση της συνοχής των σχέσεων με τα παιδιά, τη ποιότητα των φίλων, το βάθος της αγάπης, τον έρωτα, τα ερωτήματα για τον Θεό και για το Τέλος. Μέσα από τις εκρήξεις και τις καταιγιστικές συναισθηματικές διακυμάνσεις ο Καρκίνος της συζύγου λειτουργεί σαν πολιορκητικός κριός, που θέλει να αλώσει τα μυστικά μονοπάτια της ψυχής του συγγραφέα-συντρόφου. Η αναγνώριση του βαθύτερου εαυτού μέσα από τη διαδικασία του πόνου γίνεται πολύ σκληρή. Η ισορροπία στα όρια της ύπαρξης γίνεται επικίνδυνη, φέρνει τον λαβωμένο στα γκρέμια, τον ρίχνει σε αβύσσους πρωτόγνωρους, τον γονατίζει, τον απογυμνώνει αποκαλύπτοντας τα πλαστά του μέσα κόσμου. Η ζύμωση με τον πόνο, με τον φόβο του θανάτου του ερωτικού προσώπου και με το άγνωστο μέλλον οδηγεί τον συγγραφέα σε συνομιλίες πρόσωπο προς πρόσωπο με τον εαυτό, στην αμφισβήτηση του παντοδύναμου “εγώ” που μόνον απαιτεί, στη συνάντηση και συνομιλία με το Θείο. Και η λύτρωση επέρχεται μέσα από την επώδυνη ταπείνωση, την απογύμνωση, την αλλαγή του εαυτού και του τρόπου σκέψης και πράξης και εν τέλει με την (έμπρακτη) Αγάπη. Και αυτός είναι ο πυρήνας του ζητήματος που προσπαθεί ο Γαλανούδης να μεταφέρει στον αναγνώστη: η ουσιαστική βοήθεια στη γυναίκα του είναι η παρουσία του δίπλα της και η αγαπητική και αγωνιώδης συνοδοιπορία μέσω της εσωτερικής του κάθαρσης. Για να νικηθεί ο Καρκίνος της Γιώτας έπρεπε πρώτα να νικηθεί ο δικός του πνευματικός καρκίνος, να φύγουν οι κακοήθεις πτυχές της διαπροσωπικής σχέσης και τα καρκινογόνα στοιχεία του εαυτού. Και το κέρδος έτσι πολλαπλασιάζεται και μοιράζεται, αφού πλέον αφορά τον ίδιο, το ζωντάνεμα της ερωτικής σχέσης, την ανατροπή του τρόπου που βιώνεται η ζωή, τη σχέση με τα παιδιά, τους φίλους, τη κάθε μέρα που ξημερώνει. Και ο Καρκίνος ακόμα γίνεται φίλος!
Από τα παραπάνω, ας μη νομιστεί ότι η ανάγνωση του βιβλίου είναι δύσκολη. Αντιθέτως, ο τρόπος γραφής του Γαλανούδη –σαν πρωτόλειος- είναι εξαιρετικά απλός και ανάλαφρος. Στοιχεία χιούμορ και σαρκασμού δεν λείπουν. Ο λόγος του δεν βαραίνει, δεν καταθλίβει, οι σκέψεις του διακρίνονται από μια γρηγοράδα. Δεν πολυλογεί. Η εξομολογητική διάθεση είναι καταλύτης, έτσι ώστε φέρνει τον αναγνώστη κοντά του, του κρατάει το χέρι σε όλη τη σκληρή διαδρομή, και χωρίς να του μεταφέρει το βάρος απλά του ζητάει να τον παρακολουθήσει, να τον κατανοήσει.

Και εν τέλει τι είναι το 98%; Όποιος διαβάσει το βιβλίο, θα αντιληφθεί ότι είναι η εξαιρετικά λεπτή ειρωνεία του (συν)πάσχοντος συγγραφέα για τις (σαθρές) βεβαιότητες της Επιστήμης. Οι βεβαιότητες της ζωής είναι τελικά μάλλον πιο στέρεες…

Από το Χαράλαμπο Ανδρεάδη, Παθολόγο Ογκολόγο, ΑΝΘ Θεαγένειο

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML