Προς την Ιωνία

Ξεκινήσαμε με τους συντρόφους τα χαράματα

Πρίμα είχαμε το αγέρι  και το κύμα μας έσπρωχνε

Σημάδι ότι το ήθελαν οι εφέστιοι και τα ξόανα με τις ανύσταχτες ματιές

Γύρω μας φτερούγιζαν ανάσες άφωνες και ευχές άηχες, τρομακτικές.

Στεριά θηλυκή μας καλούσε απέναντι, θερμή στους πρωινούς ατμούς

Η αρμύρα γλύκαινε στο στόμα μας, το ταξίδι αναπόδραστο

Σαν καταδικασμένοι να πλεύσουμε ανατολικά, σαν ταγμένοι από καιρό

Μια ταραχή μας κρατούσε σιωπηλούς

Εκτός από του λοστρόμου τα παραγγέλματα, σαν ορμήνιες ορθωμένου θεού

Που έδειχνε πέρα την νέα μας διαθήκη, με το χέρι προτεταμένο.

Ήταν στην ψυχή μας παλμός ο κάθε του κύματος παφλασμός

Και κάθε τριγμός στα ξάρτια δοξαριά στης μοίρας μας την λύρα.

Ποιες λαχτάρες, ποιοι καημοί, ποιες οπτασίες, ποιες κραυγές

Και τεμένη ορθά, κάστρα με γέροντες ασπρομάλληδες στις επάλξεις

Ποτάμια ελισσόμενα και λειμώνες ανθοφόροι με χαρές που λαμπύριζαν στο φως

Παιδιά στεφανωμένα με ήλιο να παίζουν στις όχθες χρυσοφόρων μαιάνδρων

Ποια παράκρουση μας ξύπνησε τον πόθο για στεριές μακρινές

Αφήνοντας πίσω μας κοίτες θερμές και γυναίκες δακρυσμένες στις παραλίες;

Η ήλιος πέφτει πίσω μας , καταμπροστά φεγγίζουν οι νέες δασωμένες  βουνοκορφές

Να, οι πρώτοι ερωδιοί της νέας γης ήρθαν από κοντά να μας γνωρίσουν

Θαρρείς έσερναν μαζί τους σύννεφα γεμάτα ελπίδα, πόνο και αγαλλίαση

Ακρογιαλιές αμμουδερές με αστερίες πολύχρωμους μας προσκαλούσαν να αράξουμε

Μήτε ένα κουπί δεν έσπασε στο ταξίδι, το δοιάκι μας ούτε μια στιγμή δεν λόξεψε

Ούτε ένας βόγγος δεν τάραξε την πλεύση μας –  κανείς δεν γόγγυξε από τον κάματο

Ουράνια τόξα γέμισε η ψυχή μας και αγκαλιαστήκαμε

Με ευφροσύνη πατώντας την νέα γη, ίδια με έρωτα πρωτόγνωρο, παρθένο και μυστήριο.

Ρίξαμε άγκυρα βαριά, εκεί  δέσαμε για τους αιώνες των αιώνων

Γιατί όμως ήρθαν σκιές σαν από παλιά γραμματιζούμενοι  να μας προϋπαντήσουν;

Ποιοι χθόνιοι δαίμονες γενειοφόροι στριφογύριζαν γύρω μας με ορμή

Τι στοιχειά ξυπνήσαμε αναπάντεχα

Τί αντάρα από μια άφιξη απλή και αμαρτύρητη;

Τη χαρά μας αμαύρωσε ένας καπνός μακρινός, θλιβερός και ανελέητος.

Με ανταύγειες πυρές

Δεν ήταν μόνο φλόγα

Ήταν αίμα.