Πώς είναι η εμπειρία συμμετοχής σε ένα καλλιτεχνικό εργαστήριο του Eyes of Light; Με αφορμή ένα πρωτότυπο εργαστήριο stop motion animation για άτομα με εμπειρία καρκίνου, συλλέξαμε σκέψεις και συναισθήματα των συμμετεχόντων μας και συνθέσαμε ένα φανταστικό ημερολόγιο* που αποτυπώνει τις ημέρες εκείνες από μια ιδιαίτερη σκοπιά.
Το εργαστήριο πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης | ΕΜΣΤ από την Τρίτη 4 μέχρι και την Παρασκευή 7 Ιουλίου του 2023.
Τρίτη, 4/7
Δεν έχω βρεθεί ξανά στο μουσείο. Θέλω να τα δω όλα, αλλά έχω αργήσει. Βρίσκεται αρκετά κοντά στο σπίτι μου. Σκέφτομαι πως ίσως θα έπρεπε και να φορέσω τη μάσκα αυτή τη φορά. Την κρατώ στο χέρι κρυμμένη. Παρατηρώ πως το δάχτυλό μου ανεβοκατεβαίνει νευρικά πάνω στο μπλούτζιν. Παραμένουμε για λίγο σιωπηλοί. Έχοντας βρεθεί ξανά σε εργαστήριο θεραπευτικής φωτογραφίας του Eyes of Light, γνωρίζω πως, στο τέλος, όλοι όσοι βρίσκονται στην αίθουσα θα είναι μία οικογένεια. Τόσο απλά και ανθρώπινα. Σε τέσσερα τρίωρα· ίσως και λιγότερο. Θέλω να ρωτήσω τη διπλανή μου για τη ζωή της, μα όλα στον χρόνο τους. Ρωτάω κάτι άσχετο, προσπαθώντας να μην ακουστώ ανυπόμονη. Μας ξεναγούν στην έκθεση του μουσείου και με αφορμή κάποια βίντεο που παρακολουθούμε, ανοίγει μια κουβέντα για την αγάπη. Θα την ονομάσω: η αγάπη στις μέρες μας. Από νωρίς στα βαθιά, σκέφτομαι φωναχτά, μα αναλογίζομαι, υπάρχει κάποιος που να μπορεί να μιλήσει με μεγαλύτερη ειλικρίνεια για την αγάπη από εμάς;
Τετάρτη, 5/7
Μάλλον δεν συστήθηκα σε όλους την πρώτη μέρα, αλλά είναι σαν να γνωριζόμαστε από καιρό. Σήμερα, προετοιμαζόμαστε για τη δημιουργία του δικού μας βίντεο-animation. Μοιραζόμαστε τις ιστορίες μας, το πως εκλαμβάνει ο καθένας την αγάπη, το πως η αγάπη βοηθάει τους ανθρώπους στις δυσκολότερες στιγμές της ζωής τους. Με αγάπη από τους συνανθρώπους μας, αποδεχόμαστε τις δύσκολες στιγμές ως μέρος της ξεχωριστής διαδρομής μας. Αναλογίζομαι πως κάποιοι άνθρωποι λόγω δυσκολιών που έχουν βιώσει εκτιμούν αλλιώτικα την αγάπη. Σαν εκείνους που αντικρύζω γύρω μου. Οι ιστορίες που διαδέχονται η μία την άλλη ξεκλειδώνουν συναισθήματα σαν σκόρπιες νότες μιας νοσταλγικής μελωδίας. Αισθάνομαι λες και ακούω τον αδερφό ή την αδερφή μου, τον πατέρα μου ή τη μάνα μου να τις αφηγείται. Πλησιάζει η σειρά μου. Ανακάθομαι και καθαρίζω τον λαιμό μου.
Πέμπτη, 6/7
Δίπλα μου ένα ζευγάρι χέρια εργάζεται σκληρά. Το τραπέζι μπροστά μας γεμάτο πολύχρωμες κλωστές, χαρτιά και πλαστελίνη, και διάφορα υλικά έτοιμα να αποκτήσουν ζωή, απλωμένα μέχρι την άλλη άκρη του τραπεζιού. Λίγο πιο δίπλα, κάποιοι γελούν και συζητούν για το πως θα χωρέσουν τρεις χαρακτήρες μέσα σε ένα βίντεο. Τους δώσαμε ονόματα: η ελπίδα, η αγάπη και ένα κίτρινο πλασματάκι, το ούμπρ, που αντικατοπτρίζει την ελευθερία, το χιούμορ και την ξεγνοιασιά. Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε συμφωνήσαμε για τα ονόματα των χαρακτήρων, ίσως δεν έχει σημασία. Τους ντύνουμε και γελάμε ξανά, αποκτούν τη μορφή που χρειαζόμαστε εμείς, αλλά ακόμα κάτι τους λείπει. Τα χέρια όλων δουλεύουν ασταμάτητα για να τους χαρίσουν ζωή, τα πρόσωπα φτάνουν κοντά στο τραπέζι με αφοσίωση, χρώματα και μελωδίες ταξιδεύουν από τη μία μεριά της αίθουσας στην άλλη. Μπροστά μου αντικρύζω κάτι όμορφο. Αληθινά.
Παρασκευή, 7/7
Την τελευταία μέρα φτάνω λίγο νωρίτερα. Στο μυαλό μου αναπηδάει απρόσμενα μια ανάμνηση: το κουδούνι ενός τελευταίου διαλείμματος, λίγο πριν τη λήξη της σχολικής χρονιάς· μια ζεστή μέρα από συναισθήματα που αναμειγνύονται και μέχρι να επικρατήσει κάποιο, γίνονται ένα: ενθουσιασμός για το καλοκαίρι που έρχεται, μα και μελαγχολία που οι σχολικές μέρες τελειώνουν. Κάποιος λέει κάτι φωναχτά και με συνεφέρει στο τώρα. Σήμερα, γελάμε με την ψυχή μας. Κοιταζόμαστε που και που, σαν να κάναμε όλοι την ίδια σκέψη: δεν γίνεται να τελειώσει τόσο γρήγορα. Έχω καιρό να νιώσω τόσο ελεύθερη. Στο μυαλό μου είμαι ξανά ένα παιδί. Δίνουμε φωνές στους χαρακτήρες του animation, οι οποίοι πλέον μοιάζουν πιο αληθινοί. Τραγουδάμε το “I feel love” σε μορφή karaoke για το κλείσιμο του βίντεο. Τα μάτια γύρω μου είναι τόσο γελαστά που ρυτιδιάζουν. Καταλαβαίνω πως η φωνή μου βρίσκεται μονίμως εκτός τόνου, αλλά μέσα στην ομάδα ακούγομαι εκπληκτικά. Στιγμές ευτυχίας, ανάταση ψυχής! Εύχομαι να μην χτυπήσει ποτέ το κουδούνι για σχόλασμα.
Η τέχνη κάνει δέκα αγνώστους να γίνουν οικογένεια, να αγαπήσουν ο ένας τον άλλον μέσα σε μόλις τέσσερις μέρες. Δεν μπορώ να πω πως δεν το είχα προβλέψει.
Οι συμμετέχοντες του εργαστηρίου δημιούργησαν το stop motion animation βίντεο με τίτλο: “I feel love”, το οποίο μπορείτε να απολαύσετε εδώ.
Διαβάστε εδώ περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το εργαστήριο.
Ευχαριστούμε θερμά το ΕΜΣΤ για την όμορφη συνεργασία!
*Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μια μυθοπλαστική αφήγηση των σκέψεων και συναισθημάτων που εκφράστηκαν κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου.
Επιμέλεια κειμένου: Παναγιώτης Παινέσης
Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Eyes of Light – Φορέας Τέχνης στην Υγεία διοργανώνει προγράμματα τέχνης για άτομα με εμπειρία καρκίνου. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για συμμετοχικές δράσεις όπως η παραπάνω εδώ.
Credits φωτογραφιών:
IFeelLove1_Ermeidou, IFeelLove2_Ermeidou: Δήμητρα Ερμείδου
IFeelLove3_Valasi: Έστελα Βαλάση
