Η ανελέητη πορεία προς το χάος ξεκίνησε εκείνο το βράδυ του Μαΐου του 1963. Ακούσαμε από το ραδιόφωνο ότι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είχαν ξεσπάσει μεγάλες ταραχές και υπήρχαν τραυματίες. Ήμουν τότε, τριτοετής φοιτητής της Ιατρικής, έμπλεος ενθουσιασμού και αυτοπεποίθησης, με κατάλευκο ιατρικό μανδύα, στηθοσκόπιο και σφυράκι των αντανακλαστικών στον δεξιό θύλακα του μανδύα…Η κλινική μας εκπαίδευση και διαλέξεις γίνονταν στο νεότευκτο, τότε, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ – δωρεά των ομογενών της Αμερικής στην γενέτειρα. Με την άφιξη μου το πρωί της επόμενης ημέρας στο ΑΧΕΠΑ ήταν φανερό ότι κάτι δραματικό συνέβαινε και επικρατούσε μια τεράστια αναστάτωση. Στον διάδρομο, ο επιμελητής της κλινικής, μας ενημέρωσε ότι το μάθημα είχε αναβληθεί και μας παρότρυνε να επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Ο λόγος έγινε σύντομα γνωστός. Ένας ασθενής, γνωστός στο Πανελλήνιο, νοσηλεύονταν κλινικά νεκρός σε ένα από τους θαλάμους του ΑΧΕΠΑ. Το προηγούμενο βράδυ ένας “εθνικόφρων” εποχούμενος σε τρίκυκλο, είχε θρυμματίσει το κρανίο και πολτοποιήσει τον εγκέφαλο του βουλευτή της Αριστεράς, Γρηγόρη Λαμπράκη.
Αλλαγή σκηνικού – 21η Απριλίου 1967. Τελειόφοιτος πλέον φοιτητής της ιατρικής, με την αποκατάσταση της «ομαλότητας» και κυκλοφορίας, όδευσα πεζός προς το ΑΧΕΠΑ από την Βασ. Όλγας (περιοχή 25ης Μαρτίου). Έξω από το Νοσοκομείο παρατεταγμένα άρματα μάχης με βλοσυρούς ανθυπίλαρχους να αναδύονται από τους πυργίσκους και να κτενίζουν τους περαστικούς μήπως κανένας ρίξει καμιά βόμβα μολότωφ. .. Ο καθηγητής χειρουργικής εμφανίζεται στο αμφιθέατρο και δηλώνει ότι εμείς είμαστε γιατροί και δεν έχουμε καμία σχέση με όσα διαδραματίζονται έξω. Ολοκληρώνει την παράδοση και αποχωρεί σκυθρωπός.
Ιούλιος 1967. Σύνταγμα Νεοσυλλέκτων Κορίνθου. Συμμετέχω στον εμβολιασμό εκατοντάδων νεοσυλλέκτων μερικοί εκ των οποίων λιποθυμούν στη θέα της εμβολιαστικής βελόνης.. η οποία πυρακτώνεται πριν από κάθε νέα χρήση (πεπυρωμένης, όπως θα έγραφε ο Γαληνός, στον 2ο αιώνα μ.Χ.). Ο στρατός δεν διέθετε το 1967 βελόνες μιας χρήσης… Δεν τολμώ να σκεφθώ τις επιπτώσεις αυτής της τακτικής. Η πρότασή μου για βελόνες μιας χρήσης είχε απορριφθεί ασυζητητί…
1967 – Χίος, κέντρο εκπαίδευσης υποψηφίων Εφέδρων Αξιωματικών Υγειονομικού. Εκπαίδευση στην οργάνωση και λειτουργία ΚΙΧΝΕ (κινητών χειρουργείων πρώτης γραμμής). Τα τουρκικά αεροσκάφη υπερίπτανται του στρατοπέδου σε ύψος που διακρίνεται ο πιλότος! Ο Γραφικός Λοχαγός μας, εκστομίζει φιλοφρονήματα και απειλεί να τα καταρρίψει με την χατζάρα του… Από Κόρινθο προς Χίο με πλοίο γραμμής, διανυκτέρευση στο κατάστρωμα. Από Χίο προς Πειραιά, στην επιστροφή, σε καμπίνα 1ης θέσης ως υποψήφιος πλέον Ανθυπίατρος Υγειονομικού με το βραχύ σιρίτι, εγκάρσια, στο τέλος της επωμίδας.
13, Δεκεμβρίου 1967. Μεσημέρι. Σε κάποιο RΕΟ η GMC επιστρέφοντας από το Μεγάλο Πεύκο στην Αθήνα με την υπόλοιπη τάξη της σχολής Εφέδρων Αξιωματικών Υγειονομικού. Ξαφνικά, ένα αυτοκίνητο της Αμερικανικής αποστολής με εκτυφλωτικά φώτα στο καταμεσήμερο, και με μια δαιμονισμένη σειρήνα μας προσπερνά με ιλιγγιώδη ταχύτητα κατευθυνόμενο προς την Αθήνα. Με την άφιξή μας στην Αθήνα γρήγορο γεύμα και εγκλεισμός στους θαλάμους μέχρι νεωτέρας! Κυκλοφορεί η φήμη ότι έγινε πραξικόπημα αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιος κινήθηκε εναντίον ποιου. Η εικόνα ξεκαθαρίζει σύντομα. Φημολογείται ότι ένας επιλοχίας έπεσε νεκρός από σφαίρες συναδέλφου του, αλλά κανείς δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει.
Τα μαθήματα στη σχολή επανέρχονται. Ένα από τα θέματα, πυρηνικός πόλεμος. Στην άσκηση επί χάρτου θριαμβεύω διότι ζήτησα τεθωρακισμένα – η ορθή απάντηση που εντυπωσίασε τον Αρχίατρο-Συντονιστή της άσκησης, (Αντισυνταγματάρχη Υγειονομικού)… Ο όρος «Αρχίατρος» απαντάται στο έργο του Γαληνού, και ο όρος «Συνταγματάρχης» στο έργο του Αρριανού, βιογράφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και το σιρίτι μου, κοσμεί πλέον όλη την περίμετρο της επωμίδας! Ο πατέρας μου αποστρατεύεται μετά από μερικούς μήνες με το βαθμό του Συνταγματάρχη. Ο αδελφός μου προάγεται μελλοντικά (μετεκπαιδευθείς) σε έφεδρο Ίλαρχο (βλ. Αρρριανό) Τεθωρακισμένων!
Ιούλιος 1969. Οι Αμερικανοί πατούν στο φεγγάρι… one small step for man….and all that! Αναμνηστική φωτογραφία με το μοναδικό αστέρι να απαστράπτει στην επωμίδα. Έφεδρος Ἀνθυπίατρος Ὑγειονομικοῦ. ΦΥΛΛΟΝ ΠΟΡΕΙΑΣ. Κλάσις ‘Επιστρατεύσεως 1963. Διαγωγή_______. Αριθμός στολῆς 6. Ἀριθμός ἀρβυλλῶν 7.
Ιούλιος 1969. Αεροδρόμιο Heathrow. Νέο ξεκίνημα με βάρκα την ελπίδα…
1970. Κινηματογράφος CURZON, Mayfair, Λονδίνο. Προβάλλεται η ταινία Ζ. Κυκλοφορούν φήμες ότι η Πρεσβεία καταγράφει αυτούς που αγοράζουν εισιτήρια για την παράσταση! Βλέπω την ταινία του Κώστα Γαβρά και ξαναζώ εκείνο το μοιραίο βράδυ του 1963!
1974. Είμαι Eπιμελητής Β᾽ σε Νοσοκομείο του Ανατολικού Λονδίνου. Πασχίζω να περάσω το MRCP (χωρίς αυτό το πτυχίο αποκλείεται μια Νοσοκομειακή/Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία). Τα επινίκια με την πέμπτη απόπειρα…. Έγγαμος με την Diana στον δεύτερο χρόνο της συζυγικής μας ζωής. Εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Στην Ελλάδα Γενική Επιστράτευση. Ενημερώνω τον Διευθυντή μου. Αποχαιρετώ την Diana και δεν γνωρίζω αν θα την ξαναδώ.
Παρουσιάζομαι στην Ελληνική Πρεσβεία του Λονδίνου σύμφωνα με το ΦΥΛΛΟΝ ΠΟΡΕΙΑΣ. Οι πόρτες της Πρεσβείας διάπλατα ανοιχτές. Τα δωμάτια άδεια. Ψυχή πουθενά… Κάποια στιγμή εμφανίζεται ένας – υποθέτω – υπάλληλος, με την αγωνία ιχνογραφημένη στο πρόσωπο του. Μα τι θέλετε, λέει… Έφεδρος Ανθυπίατρος Υγειονομικού, λέω, ετοιμάζομαι να δείξω το ΦΥΛΛΟΝ ΠΟΡΕΙΑΣ, και τον χαιρετώ στρατιωτικά. Στην διάθεση της Πατρίδας! Η απάντηση – Πήγαινε γιατρέ μου στο ιατρείο σου και αν σε χρειαστούμε θα σε καλέσουμε. Στο γυρισμό σταματώ για λίγο στην Εκκλησία της Του Θεού Σοφίας, στο Bayswater. Ο ιερέας και μερικές γριούλες υμνούν ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ!
Επιστρέφω αργά το απόγευμα στο Νοσοκομείο μου και στη Diana.
Τελείωσε ο πόλεμος;; Ρωτάει….!
