Αγαπημένε μας Δήμο,
Αγαπητέ μου Φίλε,
Αδερφέ μου,
Πάνε περισσότερα, από 35 χρόνια όταν συναντήθηκαν οι δρόμοι μας και ξεκίνησε η κοινή μας πορεία. Μια πορεία χέρι – χέρι, ανηφορική, συναρπαστική, γεμάτη χαρές, προκλήσεις, δυσκολίες, μα πάνω απ’όλα οραματική. Μια κοινή πορεία που μου έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσω την ακεραιότητα του χαρακτήρα σου, την βαθειά γνώση της επιστήμης σου, την δοτικότητά σου και μεταξύ των άλλων τον σεβασμό στους γύρω σου.
Αγαπητέ μου Δήμο,
Θέλω να σταθώ στην μεγάλη σου αγάπη, την έρευνα. Την έρευνα του καρκίνου σε όλα της τα επίπεδα.
Είναι περίπου 25 χρόνια όταν μαζί και με τον Γιώργο και τον Νίκο ιδρύσαμε την Ελληνική Συνεργαζόμενη Ογκολογική Ομάδα. Πρωτοστάτησες και με φανατισμό στήριξες την δημιουργία της. Μια ερευνητική ογκολογική ομάδα που έμελλε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στο οικοδόμημα της Ελληνικής Ογκολογίας. Θυμάμαι πως συνέβαλλες στην ανάπτυξη και σε δύσκολες εποχές με πενιχρά οικονομικά μέσα.
Θυμάμαι που διέθεσες το ιατρείο σου στα πρώτα μας βήματα να εγκαταστήσουμε τα υπάρχοντά μας.
Θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες ανάλυσης των δεδομένων με τον πρωτόγονο υπολογιστή μας.
Θυμάμαι τις χαρές μας όταν σχηματίζονταν οι καμπύλες επιβίωσης των ασθενών μας.
Θυμάμαι την ικανοποίηση και περηφάνια μας, όταν παρουσιάζαμε τα αποτελέσματα στα διεθνή συνέδρια.
Και δεν πέρασε πολύς χρόνος που συνέβαλες ουσιαστικά στην ίδρυση του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας του Καρκίνου. Ένα ίδρυμα που πέρα από την κοινωνική του δράση, αποτέλεσε την αιχμή για την ανάπτυξη της μεταφραστικής έρευνας στην χώρα μας.
Αγαπημένε μου Φίλε έφυγες πρόωρα. Είμαστε φτωχότεροι.
Η συμβολή σου όμως στην έρευνα του καρκίνου είναι τεράστια, τόσο, κυρίως, στην Ελλάδα όσο και εκτός συνόρων.
Δίδαξες, προώθησες, συμβούλεψες ….. δημιούργησες. Η παρακαταθήκη που αφήνεις στους μαθητές σου είναι απύθμενη.
Είχα την μεγάλη τύχη να καμαρώσω την υπέροχη οικογένεια σου. Την γυναίκα σου Ανέλα, παντοτινό στήριγμα, και τα θαυμάσια παιδιά σου Παντελή και Δημήτρη. Πηγή χαράς και δύναμης τα εγγόνια σου.
Αγαπημένε μας Δήμο
Αγαπητέ μου Φίλε και αδελφέ Καλό παράδεισο
Από τον Πάρη Κοσμίδη
