Log In
01/06/2017

ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΣΤΙΣ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΕΣ ΜΑΧΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ!!!

 Ήταν λίγες μέρες  πριν την πέμπτη χημειοθεραπεία όταν χρειάστηκε να νοσηλευτώ. Με έβαλαν στο δωμάτιο 138. Μου είπαν όμως, ότι θα μείνω προσωρινά σ’  αυτό,  γιατί θα κατέβαζαν τις επόμενες ώρες ή μέρες έναν άλλον ασθενή από την μονάδα (του οποίου γνώριζα το όνομά του). Όσες μέρες έμεινα στο νοσοκομείο, ρωτούσα αν έπρεπε να πάω σε άλλο δωμάτιο, και πάντα  μου έδιναν την ίδια απάντηση: “όχι ακόμα”!!! Τελικά εγώ γύρισα σπίτι μου και ο ασθενής δεν είχε έρθει ακόμα από την μονάδα.!!! Το βράδυ που γύρισα, μπήκα στο Internet και σε διάφορες ηλεκτρονικές εφημερίδες του Ηρακλείου, για να διαβάσω τα νέα……και έπαθα σοκ!!!!! Ο ασθενής από την μονάδα είχε πεθάνει!!!! Τι κι αν οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό με  “προστάτεψαν”  λέγοντας μου “όχι ακόμα”,  με ένα κλίκ ήρθε το δημοσίευμα του θανάτου του, στα μάτια μου μπροστά!!!

   Στο Ηράκλειο, αλλά υποθέτω και στην υπόλοιπη Ελλάδα, οι δημοσιογράφοι, φαίνεται ότι έχουν μίαν εμμονή με την αναφορά στους θανάτους από την επάρατη νόσο, όπως αποκαλούν τον καρκίνο. Το κάνουν με όλους, ‘επώνυμους’ και μη πολίτες, αρκεί να το μάθουν!!! Ειδικά σε μία περίπτωση, μιας κοπέλας, έφτασαν τα δημοσιεύματα σχεδόν μέχρι  σαράντα μέρες μετά το θάνατό της!!! Το κάνουν με συγκεκριμένο τρόπο!!! Βλέπεις την φωτογραφία με το λευκό κεράκι ή το λευκό τριαντάφυλλο και καταλαβαίνεις….!!!! Ανοίγεις να διαβάσεις….. συγκεκριμένες εκφράσεις…. που δείχνουν τάχα μου τον πόνο και την λύπη τους γι’  αυτόν ή αυτήν που έφυγε……”έδωσε την μάχη μα ήταν άνιση” , “έδωσε τον αγώνα μα δεν τα κατάφερε” , “πάλεψε παλικαρίσια μέχρι την τελευταία στιγμή”   και φτάνεις στην αιτία,  “επάρατη νόσος”, “καρκίνος”!!!!!  Προσωπικά…παγώνω, φοβάμαι και με πιάνει άγχος!!! Γιατί νοσώ και γω!!!!  Και ξέρω πως είναι!!! Έχω να δώσω και γώ μια μάχη “μαζί του”, που περιλαμβάνει χημειοθεραπείες, παρενέργειες, εξετάσεις, τρυπήματα, σωληνάκια, κατεστραμένες και μελανιασμένες φλέβες, χειρουργεία, ακτινοθεραπείες, πόνους σωματικούς μα κυρίως ψυχικούς!!!! Ναι ο καρκίνος έχει ψυχικούς πόνους και είναι οι χειρότεροι,  σε αλλάζει σαν άνθρωπο εξωτερικά και εσωτερικά!!! Και είμαι ακόμα στην αρχή!!!  Με τα ίδια όμως  πάλεψε κι αυτός ή αυτή που έφυγε…….μα δεν τα κατάφερε!!!!! Άραγε….εγώ θα τα καταφέρω;;;; Νιώθω ανασφάλεια και φόβο!!!! Ο καρκίνος είναι έξυπνος, πάντα ένα βήμα πιο μπροστά και αν αποφασίσει να στην “φέρει” θα το κάνει!!!!! Και ας έχω δίπλα μου, τον γιατρό μου που μου λέει “όλα θα πάνε καλά” !!! Γιατί και οι γιατροί δίνουν τις ίδιες μάχες με τους ασθενείς τους, που στις μέρες μας, οι πιο πολλές κερδίζονται!!!! Και γώ θέλω να πιστέψω σε αυτές!!!! ΤΙΣ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΕΣ ΜΑΧΕΣ!!!! Για να συνεχίσω….γιατί πρέπει να συνεχίσω!!! Πρέπει να τα καταφέρω!!!! Το οφείλω σε μένα και στο γιατρό μου, που με στηρίζει και με βοηθάει να δώσω την μάχη μου, νιώθω ότι μου δίνει  δεύτερη ευκαιρία για να ζήσω και τον ευχαριστώ!!

  Όμως δεν είδα κανένα δημοσίευμα, καμμία αναφορά  για τις νίκες κατά του καρκίνου!!!! Και είναι πολλές, ίσως πιο πολλές από τους θανάτους!!!! Και αυτή η εμμονή των δημοσιογράφων, εμένα με επηρεάζει ψυχολογικά, όπως και πολλά άλλα, ειδικά τώρα!!! Επιτέλους ας σταματήσει αυτό!!! Δεν είμαι τόσο δυνατή…..για να μην μ’  επηρεάζει!!!! Σας παρακαλώ μην με κάνετε να νιώθω φόβο!!!! Αφήστε με να πιστέψω ότι μπορώ να νικήσω τον καρκίνο και να μην γίνω και γω άλλη μια δημοσίευση θανάτου από αυτόν!!!! ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ,  ΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΜΟΥ, ΘΑ ΓΙΝΩ Η ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΣΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ!!!!!          

eleni

Από την Ελένη Αδάμ Δασκαλάκη

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML