Συνταρακτικά νέα. Ένας παθιασμένος, φλογερός έρωτας. Η γνωστή κόκκινη Ferrari του Ian Tannock[1] αγκαλιά με ένα στύλο. Μην ανησυχείτε όμως, το απολωλός πρόβατο που την οδηγούσε σώθηκε. Το πως επιβίωσε ως i-patient, θα το δούμε παρακάτω.
Πηγή http://www.caradvice.com.au/1269/how-to-crash-a-ferrari/photos/
Το καλό είναι ότι σώθηκε και η πολύτιμη μηχανή το “ποίημα της αυτοκίνησης” που “ ο επιβλέπων “ – εδω κάνουμε διάλογο με τον Αλέξανδρο Αρδαβάνη, αυτή είναι η δική του ποιητική ονομασία για την Ανωτέρα Δύναμη – είχε προνοήσει ώστε ο κατασκευαστής να την βάλει ευτυχώς, πίσω από τον οδηγό.
Το ατύχημα αυτό πάντως έχει βέβαια και μια οικονομική τοξικότητα. Αλλά όπως λέει και ο Β.Αυλωνίτης, μέχρι να φτιαχτεί : “λεφτά έχω παιδάκι μου, πάω και με τα πόδια”. Όλα διoρθώνονται αρκεί να το λέει η τσέπη σου, ή κάποιος να σου κλέβει το πορτοφόλι και να γεμίζει το δικό του.
Ιατρικά επίσης κανένα πρόβλημα. Η αποκατάσταση της υγείας του οδηγού είναι σε καλό δρόμο. Το ξέρετε καλά, πως εδώ και καιρό ζούμε την μεταμοντέρνα εκδοχή της περίθαλψης. Θεραπεύουμε σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της κυρίαρχης πλέον finance – based medicine. Είναι παρήγορο που το δεκανίκι της, η κακοσχεδιασμένη αναξιόπιστη και χωρίς επαληθευόμενα αποτελέσματα, evidence – based medicine, βάλλεται τελευταία και όχι άδικα. Παρόλα αυτά επιβιώνει ως ληστρική, στη διαμάχη μεταξύ ηλιθίων,αβοήθητων,έξυπνων και ληστών. Όπως στο “oι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης βλακείας” του Carlo Chipolla.
Όλο αυτό είναι κάτι σαν επιστημονικά Fake news. Θυμίζει την ιστορία της Grass /Astroturf,Dixie cups: παλαιές και νέες περιπτώσεις παραπλανητικής πληροφορίας /διαφήμησης.
Όσο για το i-patient, πληροφοριακές πλατφόρμες ανάγνωσης και ανάπλασης ιατρικών δεδομένων όπως στο θηριώδες IBM Watson δίνουν τώρα πλέον, ετοιματζίδικες διαγνωστικές μεθοδεύσεις και θεραπευτικές συστάσεις. Καμμία ανησυχία, όλα λυμένα. Ασθενείς και γιατροί δεν χολοσκάνε, η διάγνωση των χολολίθων βγαίνει απο το bioinformatics.
Γελοιογραφία του Herman
Σύμφωνα με την τροχαία ένας λύκος ήταν η αιτία του ατυχήματος. Τράβηξε την προσοχή του οδηγού και όχι άδικα. Δεν θα τον έλεγες κακό λύκο . Μάλλον καλό, έχει κάτι από τον λύκο του Αρκά. Χαλάει βεβαια την πιάτσα με την καλοσύνη του, αγαπά τα πρόβατα, όμως αγριεύει και ουρλιάζει συχνά και δεν συμβιβάζεται με την αδικία. Δεν είναι λίγο να δεις κατάφατσα αυτόν τον μοναχικό λύκο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη[2] και να μην σου κοπεί το αίμα.
Είναι απομεινάρι μιας ειδικής ράτσας που ενδnμεί στο δάσος Σειχ-Σου της Θεσσαλονίκης. Τον βλέπω να σιγοντάρει με ουρλιαχτά μέσα στην νύκτα, τον Νίκο Παπάζογλου που εκεί δίπλα έδινε καλοκαιρινές συναυλίες- ίσως στο “εγώ δεν είμαι ποιητής, είμαι στιχάκι, πάνω σε τοίχο φυλακής και σε παγκάκι”-.
Από το Νικόλαο Καρβούνη, Παθολογο Ογκολόγο
[1] http://www.neaeope.gr/what-the-tortoise-said-to-achilles/
[2] Νοέμβριος, διηγήματα: Γιώργος Σκαμπαρδώνης,εκδόσεις Πατάκη 2014
