Η επαφή μου με τον αθλητισμό ξεκίνησε από την παιδική ηλικία με διάφορα αθλήματα. Η σωματική άσκηση ήταν μία από της βασικές αρχές μου και έγινε τρόπος ζωής. Ο λόγος είναι πως προσφέρει πολλά οφέλη στον ανθρώπινο οργανισμό, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Ο στίβος ήταν ένα από τα αθλήματα που επιδίωξα να ασχοληθώ στην παιδική ηλικία λόγω του θαυμασμού που είχα για του δρομείς μεγάλων αποστάσεων, τους μαραθωνοδρόμους. Αυτή η πρώτη επαφή με το άθλημα ήταν απογοητευτική λόγω της κακής απόδοσης μου και διήρκησε ελάχιστους μήνες.
Πολλά χρόνια αργότερα το 2019 ξέσπασε η πανδημία COVID-19 που κλόνισε ολόκληρη την ανθρωπότητα και πιο συγκεκριμένα τον κλάδο της Υγείας στον οποίο ανήκουμε. Η περίοδος της πανδημίας ήταν δύσκολή για όλους μας, τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους εργαζομένους. Αρκετό διάστημα αργότερα νόσησα και εγώ και βρέθηκα νοσηλευόμενος την περίοδο των Χριστουγέννων σε μονάδα COVID, απομονωμένος και σωματικά αλλά και πνευματικά εξουθενωμένος. Με το εξιτήριο μου ακολούθησε μία περίοδος δύσκολη για την οποία χρειάστηκε αποκατάσταση. Η μόνη επιτρεπτή διέξοδος λόγω της καραντίνας ήταν η άσκηση σε εξωτερικούς χώρους, και αυτό ήταν το έναυσμα.
Λόγω της κακής φυσικής μου κατάστασης πλέον ήταν δύσκολο να τρέξω ακόμα και μερικά εκατοντάδες μέτρα. Αρχικά ξεκίνησα με περπάτημα μικρών αποστάσεων και η ιδέα του να τρέξω ελάχιστα χιλιόμετρα ακόμα και 3-5 χλμ φαινόταν ακατόρθωτη. Έπρεπε να προσπαθήσω για να αλλάξει αυτή η κατάσταση και ξεκίνησα να τρέχω σε πολύ χαμηλό ρυθμό και με πολλά διαλλείματα. Τότε διαπίστωσα πως το τρέξιμο εκτός από τα θετικά που προσφέρει στο σώμα, προσέφερε και πνευματική ηρεμία και ισορροπία και ήταν μία διέξοδος από την περίοδο της πανδημίας. Έτσι το τρέξιμο εντάχθηκε στην καθημερινότητα μου και σταδιακά άρχισα να αυξάνω τις αποστάσεις. Τότε αναρωτιόμουν πόσο δύσκολο και αξιοθαύμαστο είναι να τρέχουν οι μαραθωνοδρόμοι 42.195 χλμ χωρίς διάλλειμα και πώς αυτό είναι εφικτό για ένα ανθρώπινο σώμα όταν εγώ απλά προσπαθούσα να τρέξω 5 και 6 χλμ με διαλλείματα.
Τότε αποφάσισα πως το άπιαστο όνειρο να τρέξω στον αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας και να τερματίσω στο Καλλιμάρμαρο πρέπει κάποια στιγμή να γίνει πραγματικότητα και όλες οι συνέπειες της πανδημίας ήταν η κινητήριος δύναμη που με ώθησε στην απόφαση αυτή. Πέρασε η περίοδος της καραντίνας και μετακόμισα στις Βρυξέλλες για μετεκπαίδευση. Εκεί από τις πρώτες ημέρες διαπίστωσα έκπληκτος πως οι κάτοικοι ακόμα και τις βροχερές ημέρες φοράνε τον αδιάβροχο εξοπλισμό τους και τρέχουν στην πόλη και στα πάρκα πριν και μετά την εργασία τους, καθώς επίσης και στο μεσημβρινό τους διάλλειμα. Με χαρά ακολούθησα τον τρόπο ζωής τους και εντάχθηκα με σκοπό τον μαραθώνιο.
Με την σταδιακή αύξηση των χιλιομέτρων εβδομαδιαία το σώμα ξεκίνησε να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες και να εξελίσσεται. Διαπιστώνεις λοιπόν πως η συνέπεια και η πειθαρχία για την προετοιμασία του μαραθωνίου αντανακλάται και στην καθημερινότητα σου προσφέροντας ισορροπία τόσο σε πνευματικό και σωματικό επίπεδο όσο και σε επαγγελματικό και προσωπικό. Όσο πλησιάζει ο χρόνος για τον μαραθώνιο, η προετοιμασία απαιτεί και εβδομαδιαία αύξηση χιλιομέτρων σε σημείο που μπορεί να τρέχεις και δύο ώρες συνεχόμενα μόνος σου. Είναι αρκετές οι ώρες αυτές αλλά είναι ο μόνος διαθέσιμος χρόνος πλέον που λόγω της καθημερινότητας μας, μπορείς να αφιερώσεις στον εαυτό σου και είναι ο χρόνος που μπορείς να αδειάσεις από σκέψεις και προβληματισμούς ή να βρείς χρόνο να επιλύσεις προβλήματα που σε απασχολούν.
Έρχεται η ημέρα του Μαραθωνίου, και λένε πως ο αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας είναι μία δύσκολη διαδρομή, αλλά διαχειρίσιμη αν την έχεις σχεδιάσει στρατηγικά, πράγμα που δεν έκανα. Mε την άγνοια λοιπόν του πρωτάρη και τον ενθουσιασμό που προκύπτει από την μαγευτική ενέργεια στην κατάμεστη αφετηρία στον Μαραθώνα ξεκίνησα να τρέχω. Στις πρώτες ανηφόρες στη Νέα Μάκρη και κοιτώντας αργότερα τον Υμηττό ξεκινάει ο προβληματισμός και αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν τρέχοντας να τερματίσεις στο Καλλιμάρμαρο, που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και πίσω από τον Υμηττό. Ο κόσμος που χειροκροτεί γύρω σου καθώς τρέχεις, και αποτελείται από μικρά παιδιά εώς και ηλικιωμένους ανθρώπους, προσφέρει ένα μαγευτικό κλίμα και σου δίνει ενέργεια να συνεχίσεις. Φτάνεις με αρκετή κούραση και πόνο στο 27ο χιλιόμετρο που αρχίζει το πιο δύσκολο κομμάτι. Είναι ένα σημείο με πολύ έντονη και παρατεταμένη ανηφόρα και εκεί πρέπει να κάνεις σωστή διαχείριση δυνάμεων και πηγαίνεις με έναν ρυθμό τόσο όσο για να μην εξαντληθείς. Ενώ έχεις φτάσει στα 30 χλμ και φαίνεται πως σου μένουν μόνο 12 χλμ για να τερματίσεις, εκεί αρχίζει ο πόνος και η εξάντληση και είναι το σημείο που το σώμα εγκαταλείπει το πνεύμα ή και αντίστροφα. Δεν έδωσα ποτέ στον εαυτό μου την επιλογή του να σταματήσω. Η επίπτωση της εφίδρωσης από την άσκηση σε συνδυασμό με τον ήλιο είναι ένας ακόμα επιβαρυντικός παράγοντας και αρχίζει η αφυδάτωση και οι κράμπες. Τρέχεις εσύ και ο εαυτός σου. Σε αυτό το σημείο φτάνεις στην υπέρτατη εξέλιξη, που γνωρίζεις το σώμα σου και έρχεσαι στην απόλυτη ισορροπία μεταξύ τους πνεύματος και του σώματος. Αναγνωρίζεις πως έστω και μία παραπάνω μοίρα κλίσης στον διασκελισμό σου να κάνεις ακολουθεί ακούσια μυϊκή σύσπαση του δικεφάλου ή του τετρακεφάλου ή του γαστροκνημίου ή και σύσπαση όλων αυτών των μυών ταυτόχρονα και ξέρεις πώς έχεις πολλά χιλιόμετρα να διανύσεις ακόμα. Καταφέρνεις λοιπόν να δώσεις στο σώμα σου ακριβείς εντολές κάτω από πίεση και πόνο και μπορείς να απομονώσεις την σκέψη σου από το σώμα ή να τα φέρεις σε πλήρη συνεργασία. Μέσα από όλο αυτό το ταξίδι αυτοβελτίωσης φτάνει η στιγμή που πατάς το πόδι σου στο Καλλιμάρμαρο και έρχεται η δικαίωση και η ικανοποίηση με μεγάλη συγκίνηση και ειδικά όταν τρέχεις για την ΕΟΠΕ, την Εταιρεία Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδος. Το συναίσθημα είναι απερίγραπτο και διαπιστώνεις πως με την συνέπεια και τους στόχους που θέτεις μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.
Ο Μαραθώνιος λοιπόν είναι ζωή και η ζωή θεωρώ πως είναι εξέλιξη. Όπως γεννιέσαι και ξεκινάς από το σημείο μηδέν έτσι και στον μαραθώνιο τρέχεις και με την συνέπεια και την υπομονή, αρχίζεις να εξελίσσεσαι και να προσαρμόζεσαι στις νέες συνθήκες και στα απρόοπτα (πόνος, τραυματισμοί, αρνητικές σκέψεις, ακραίες καιρικές συνθήκες) που προκύπτουν. Φτάνεις στον τερματισμό και έχεις πλέον αποκτήσει την δύναμη, τόσο πνευματική όσο και σωματική, για να αντιμετωπίσεις τα πάντα, εφόδια τα οποία μπορείς να υιοθετήσεις και να τα εφαρμόσεις στην καθημερινότητα σου.
