Είχαμε καιρό να τον δούμε, να ακούσουμε νέα του. Με την σύνταξη του είχε κλείσει ο δημόσιος βίος, η συνάφεια του με την ογκολογική μας κοινότητα. Επιλογή του o ιδιωτικός βίος, η ζωή εντός των τειχών. Η αναγγελία του θανάτου του, δεν έδωσε ούτε αυτή, την ευκαιρία μιας σύναξης. Μέσα σε απέραντη θλίψη και οδύνη, η οικογένεια του χρειάστηκε μερικές μέρες να κοιτάξει έξω από το παράθυρο. Έπεσε απάνω μου το θλιβερό προνόμιο να κοινοποιήσω στο συνάφι μας την απώλεια.
Χρέος.
Επιχειρώ μια αναφορά σε δύο περιόδους του συναδέλφου Αθανασίου του Ευσταθίου Αθανασίου (AEA). Η πρώτη του Βόλου, περιγράφεται αυτοβιογραφικά στον βιβλίο του (1) αλλά αυτό κλείνει/σταματά στο 1973, στο άνοιγμα της νέας του ζωής, με τον γάμο του με την Αγάθη.
Σήμερα αναλαμβάνουμε την βαριά ευθύνη να δώσουμε την συνέχεια, να παρουσιάσουμε κάτι από το μετά, στιγμές του ΑΕΑ μέχρι το βασανιστικό τέλος του.
Συνεχίζει στο Μεταξά και μένει σε αυτό για 40 χρόνια μέχρι την συνταξιοδότηση του το 2013.
Τύχη αγαθή, εκεί βρίσκει τον δρόμο του. Θητεύει κοντά στον ιδρυτή – εισηγητή της κλινικής ογκολογίας στη χώρα μας, τον Διονύση Ραζή. Μια μεγάλη παρέα, συντροφιά με εξαιρετικούς συναδέλφους στα πρώτα τους βήματα, τον Σταμάτη Τσιλιακό, τον Λουκά Δαδιώτη, τον Μιχάλη Δημητριάδη, Βασίλη Σεϊτανίδη. Σε αυτή τη γενιά χρωστάμε πολλά, εμείς – η δεύτερη γενιά ογκολόγων παθολόγων – και βέβαια οι ασθενείς. Δεν άργησε πολύ – σε λίγα χρόνια – το : Να τον πάμε γιατρέ μου στην Αγγλία, γρήγορα έγινε : Τι τον φέρατε εδώ. Στη Ελλάδα έχετε καλούς ογκολόγους.
Η διεθνής ογκολογική κοινότητα μας γνώρισε και την γνωρίσαμε. Μεταστροφή. Έργο διδασκάλων, μεντόρων, επιστημονικού κοσμοπολιτισμού αλλά και μαθητών, πιστών στο δόγμα : Ο καλός μαθητής κλέβει, ο κακός μιμείται τον δάσκαλο. Τον ΑΕΑ τον γνωρίσαμε δέκα χρόνια μετά με την έναρξη του ΕΣΥ το 1985, αρχικά ως διευθυντή της άλλης κλινικής, της Α΄ παθολογικής κλινικής του ΕΑΝΠ Μεταξά. Από το 2000, συνέχισα ως άμεσος συνεργάτης – επιμελητής – κοντά του πλέον, στην κλινική του.
Όσα θα αναφερθούν – προσωπικά στοιχεία – δημοσιεύονται με την έγκριση της οικογένειας του και είναι προϊόν φιλικών συζητήσεων στο φιλόξενο σπίτι τους. Εμπιστοσύνη, εμπιστοσύνη (δύο φορές) από την μεριά τους, την Αγάθη και τα παιδιά τους, τον Στάθη και τον Ανδρέα.
Επιχειρώ αυτό το εικονογράφημα (2) με σεβασμό και δέος μπροστά στο άνοιγμα σε στιγμές της ζωής του, στο ξεδίπλωμα του απόλυτα προσωπικού του χώρου – άψυχα που διηγούνται μια πολύ γεμάτη, άγνωστη, ζωή με συλλογές, καλλιτεχνικές δημιουργίες, αλλά και οικοδομικές εργασίες, μέχρι και ξυλογλυπτική – όλα αναπάντεχα έργα των χεριών του.
Το πέρασμα του αποτυπώνεται σε κάθε γωνιά αυτού του σπιτιού και του κήπου του. Αν η παρουσία του είναι διάχυτη για τον επισκέπτη, φανταστείτε τι γίνεται με τους οικείους του. Κάποτε έρχεται και η ώρα της χαλάρωσης, της παρέας, με τραγούδι, φυσαρμόνικα και κιθάρα. Ξεχνιέται για λίγο από το επάγγελμα. Ο ΑΕΑ για μας, είναι ο δικός τους , ένας άλλος, ο Νάσης. Aποφορτίζεται γυρνώντας στο σπίτι καταφύγιο στους Θρακομακεδόνες, με το θρυλικό Renault Τwο-in-go, alone.
Τυχερός είχε και plan B ανάπαυσης και περισυλλογής, στην γενέτειρα. Το σπίτι του στην λατρεμένη του Δράκεια, τον τόπο μέριμνας για τους γύρο μας (3) αλλά και μαρτυρίου (4), γωνιές σε μονοπάτια μέσα στην ανυποψίαστη Πηλιορείτικη φύση.
Μας αποκαλύπτεται ότι υπήρχε πολύ ζωή εκτός Μεταξά, που δεν την ξέραμε, δεν την φανταζόμαστε. Όσα αναφέρθηκαν εδώ δεν είναι αγιολόγιο. Είναι μια απόπειρα σκιαγράφησης.
Πώς να δικάσεις μια ζωή με τις μερικές σκηνές του έργου της;
Η άσπρη μπλούζα κάλυπτε ένα ιατρό, δάσκαλο, μάστορα, συλλέκτη και καλλιτέχνη.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
- Νάσης Αθανασίου : Ένας γάτος στο Βόλο. Εκδόσεις ΑΩ, Αθήνα 2023.
- Υπάρχουν 10 εικόνες στα σκαριά, συνοδεία του κειμένου που βοηθούν πολύ. Υπόσχεση να δημοσιευθούν σύντομα.
- Το ιστορικό (1909) σανατόριο του ιατρού Γ. Καραμάνη (απο την Δράκεια) στα γειτονικά Χάνια, στέγασε Κ. Παλαμά, Α. Σικελιανό, Κ.Τσάτσο, Γ. Σεφέρη.
- Σαν σήμερα στις 18/12/1943, στη Δράκεια οι κατοχικές δυνάμεις των Γερμανών εκτελούν 118 Έλληνες πατριώτες.
