Το πρώτο άρθρο του ιδρυτικού νόμου 1397/1983 του Ε.Σ.Υ αναφέρει:
“Το κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών υγείας στο σύνολο των πολιτών. Οι υπηρεσίες υγείας παρέχονται ισότιμα σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική του κατάσταση, μέσα από ενιαίο και αποκεντρωμένο σύστημα υγείας”.
Στα πλαίσια της ευθύνης διατήρησης της υγείας είναι ευνόητο ότι περιλαμβάνεται και η εξασφάλιση, ισοτίμως και άνευ προϋποθέσεων, της ενδεδειγμένης κατά περίπτωση φαρμακευτικής θεραπείας.
Είναι όμως το φάρμακο κοινωνικό αγαθό ή αποτελεί εμπορικό προϊόν και ως εκ τούτου μέσον κερδοσκοπίας και κερδοφορίας;
Η οδηγία 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στα άρθρα 2 και 3 αναφέρει:
«(2) Κάθε κανόνας που διέπει την παραγωγή, διανομή ή χρησιμοποίηση φαρμάκων πρέπει να έχει ως βασικό στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας», συμπληρώνει όμως αμέσως μετά για την αποφυγή τυχόν παρερμηνειών «περί κοινωνικού αγαθού» και άλλων παρομοίων ιδεαλιστικών απόψεων:
«(3) Πάντως, ο σκοπός αυτός πρέπει να επιτευχθεί με μέσα, που δεν θα εμποδίζουν την ανάπτυξη της φαρμακευτικής βιομηχανίας και την εμπορία των φαρμάκων εντός της Κοινότητος».
Η προσέγγιση λοιπόν κατά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της έννοιας του φαρμάκου είναι διττή, σαφής όμως ως προς την προτεραιότητα της διασφάλισης για το φάρμακο της ιδιότητος του αγοραίου είδους.
Είναι δυνατόν να συγκερασθεί η ιδιότης του κοινωνικού αγαθού με εκείνη του εμπορεύματος, το οποίον εξ ορισμού διέπεται από τις κερδοσκοπικές αρχές της αγοράς; Και στην περίπτωση κατά την οποία οι δύο ιδιότητες ευρεθούν σε αντιπαράθεση, ποιά υπερισχύει και ποιές αρχές διέπουν τις ρυθμιστικές παρεμβάσεις;
Το κοινωνικό αγαθό ενέχει το γνώρισμα του δικαιώματος και τα κοινωνικά δικαιώματα στη δημοκρατία διέπονται από τις αρχές της ισότητος και της ισοπολιτείας, ενώ η πρόσβαση σε αγοραία είδη βασίζεται στην οικονομική κατάσταση ενός εκάστου των πολιτών και αποτελεί την βάση των κοινωνικών και ταξικών ανισοτήτων στην υφιστάμενη πολιτεία. Η οικονομική κατάσταση όμως, βάσει του ιδρυτικού νόμου του ΕΣΥ, αποκλείεται ως κρίτηριο και συνθήκη εξασφάλισης της παροχής υπηρεσιών υγείας, γεγονός που αποδεικνύει ότι οι λέξεις και τα νοήματα στη σύγχρονη ισχύουσα νομολογία δεν διατηρούν πάντοτε αυτοτελώς και πλήρως την σημασία των.
Η διαδρομή εκδόσεως 10 τευχών των Νέων της ΕΟΠΕ από το 8ο ως το 17ο τεύχος υπήρξε για τον υπογράφοντα μία άκρως ενδιαφέρουσα εμπειρία. Η καταβληθείσα προσπάθεια και η ανιδιοτελής αφιέρωση προσωπικού χρόνου απεζημιώθη πλήρως εν τέλει από την ικανοποίηση της δημιουργίας και κάποιους επαίνους για το ποιοτικό αποτέλεσμα της προσπάθειας.
Η επιλεγείσα κεντρική θεματολογία ενός εκάστου των δέκα τευχών αντικατόπτρισαν την χρονική αλληλουχία καταστάσεων και γεγονότων, που απασχόλησαν την ογκολογική κοινότητα. Δυστυχώς τα τελευταία 5 τεύχη συνέπεσαν και ακολούθησαν θεματολογικώς την δυσμενή οικονομική συγκυρία και τις ίσως ανεπανόρθωτες αρνητικές επιπτώσεις της στην επάρκεια και ποιότητα των υπηρεσιών υγείας στην ογκολογία.
Οι έντυπες περιοδικές εκδόσεις δίδουν στους συντάκτες των την ικανοποίηση του χειροπιαστού αποτελέσματος, μέσω της αποτύπωσης της προσπάθειας και της έμπνευσης σε μορφή που εμπερικλείει ύφος και προοπτική και δημιουργεί παράδοση. Η έντυπη δομή δεν καταστρέφεται με ένα “delete” αλλά μόνο με την καταστροφική διάθεση κάθε κακόπιστου ή δύσπιστου ή κορεσμένου αναγνώστη, ο οποίος οδηγεί την έντυπη μορφή κάθε πνευματικού πονήματος στον κάλαθο των αχρήστων ή στην καλύτερη περίπτωση στον κάδο των ανακυκλώσιμων. Η τελευταία εκδοχή είναι “αποτρόπαια” για τους συντάκτες του εντύπου, όταν ο δράστης της απόρριψης όχι μόνον δεν αποπειράται ανάγνωση, αλλά ούτε τουλάχιστον ξεφύλλισμα με επιπόλαιες ματιές του περιεχομένου.
Ατυχώς όμως στην εποχή της ταχείας διάχυσης της πληροφορίας, πέραν των ορίων του χρόνου και του τόπου, η έντυπη μορφή περιοδικών, που εκδίδονται μάλιστα μόνο σε 3 ή 4 τεύχη ετησίως, αδυνατεί να παρακολουθήσει την επικαιρότητα και η πληροφορία όταν φθάνει στον αποδέκτη είναι συχνά πεπερασμένη ή και ανυπόστατη.
Η ΕΟΠΕ, ψηλαφούσα τον σφυγμό της εποχής, αξιοποιεί τις δυνατότητες των ψηφιακών πολυμέσων ώστε να επιτύχει το αιτούμενο, που είναι η έγκαιρη και επίκαιρη επικοινωνία και ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο, με έναν τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον και ίσως ελκυστικό για τον κορεσμένο από τον βομβαρδισμό της πληροφορίας αναγνώστη.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΟΠΕ αισιοδοξεί για ευρεία αποδοχή της νέας προσπάθειας όχι μόνον από τα μέλη της Εταιρείας αλλά και από όλους τους εμπλεκομένους στον κοινό αγώνα κατά του καρκίνου. Ευελπιστούμε ότι το www.neaeope.gr να εξελιχθεί σε αξιόπιστο ιστότοπο ενημέρωσης αλλά και βήμα ελευθέρων απόψεων, κριτικής, διεκδίκησης αλλά και καταγγελίας. Το υπό τύπον απειλής σλόγκαν “θα το πω στα neaeope.gr” θα αποτελέσει την απόδειξη της επιτυχίας.
Δρ Αθανάσιος Αθανασιάδης
