Καρκίνος ωοθηκών
Από την Ελένη Γαλάνη
Παθολόγο Ογκολόγο, Metropolitan Hospital
Πρόσφατα παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα της μελέτης AGO-OVAR16. Πρόκειται για διπλή τυφλή μελέτη φάσης ΙΙΙ, η οποία εξετάζει τη χορήγηση pazopanib ή placebo σε ασθενής που δεν έχουν υποτροπιάσει μετά από 1ης γραμμής χημειοθεραπεία για προχωρημένο επιθηλιακό καρκίνο ωοθηκών, εξαρτημάτων ή περιτοναίου. Εννιακόσιες σαράντα ασθενείς, η πλειοψηφία των οποίων (91%) είχε στάδιο νόσου ΙΙΙ/ΙV, τυχαιοποιήθηκαν 1:1 να λάβουν pazopanib ή placebo καθημερινά για 24 μήνες. Όλες οι ασθενείς είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και τουλάχιστον 5 κύκλους χημειοθεραπείας. Οι ασθενείς που έλαβαν pazopanib είχαν σημαντικά μεγαλύτερο διάστημα ελεύθερο υποτροπής της νόσου (HR=0,766; 95% CI 0.64-0,91; p=0,0021, median 17,9 vs 12,3 μήνες αντίστοιχα). Η πρώτη ενδιάμεση ανάλυση δεν έδειξε διαφορά στη συνολική επιβίωση μεταξύ των δύο ομάδων, όμως ο Du Bois υπογράμμισε πως είναι πολύ νωρίς ακόμα για να έχουμε τα τελικά αποτελέσματα της επιβίωσης. Επισήμανε ότι η ενδιάμεση ανάλυση παρουσιάζεται για να αναδειχτεί ότι δεν υπάρχει αρνητική επίδραση του pazopanib στην επιβίωση. Όπως ήταν αναμενόμενο υπήρχαν περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες στο σκέλος του pazopanib (26% vs 11%) σε σχέση με το placebo. Ο καρκίνος των ωοθηκών σε μεγάλο ποσοστό υποτροπιάζει μετά την 1η γραμμή χημειοθεραπείας. Η χορήγηση θεραπείας συντήρησης με pazopanib παρατείνει κατά 5,2 μήνες το διάστημα ελεύθερο υποτροπής της νόσου.
Στο ASCO 2013 ανακοινώθηκανηκαν για πρώτη φορά τα αποτελέσματα της MRC CHORUS τυχαιοποιημένης μελέτης φάσης ΙΙΙ, η οποία αξιολογεί τη χορήγηση προ-εγχειρητικής χημειοθεραπείας σε ασθενείς με προχωρημένο επιθηλιακό καρκίνο ωοθηκών. Πεντακόσιες πενήντα γυναίκες με επιθηλιακό καρκίνο ωοθηκών σταδίου ΙΙΙ/ΙV τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν είτε την στάνταρτ θεραπεία (χειρουργική επέμβαση ακολουθούμενη από 6 κύκλους χημειοθεραπείας βασιζόμενη στην πλατίνα) είτε 3 κύκλους προ-εγχειρητικής χημειοθεραπείας, χειρουργική επέμβαση και στη συνέχεια άλλους 3 κύκλους χημειοθεραπείας. Πλήρης αφαίρεση όλης της μακροσκοπικής νόσου ήταν εφικτή στο 16% των ασθενών που έκαναν την επέμβαση αρχικά και στο 40% των ασθενών που έλαβαν προ-εγχειρητική χημειοθεραπεία. Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές ήταν λιγότερες στις ασθενείς που έλαβαν προ-εγχειρητική χημειοθεραπεία (24% vs 14% ). Η συνολική επιβίωση ήταν 22.8 μήνες για τους ασθενείς που έλαβαν την στάνταρτ θεραπεία και 24.5 μήνες για τις ασθενείς προηγήθηκε η χημειοθεραπεία (HR:0.87, 80% CI 0.76-0.98). Το διάστημα ελεύθερο υποτροπής της νόσου ήταν 10.2 και 11.7 μήνες αντίστοιχα (HR 0.91, 0.81-1.02). Οι ερευνητές επισήμαναν ότι τα αποτελέσματα αυτά είναι σε συμφωνία με τα αποτελέσματα της αντίστοιχης μελέτης EORTC55971 και ότι ενδυναμώνουν τη θέση της νέο-επικουρικής χημειοθεραπείας ως εναλλακτικής θεραπευτικής στρατηγικής στις γυναίκες με προχωρημένο καρκίνο ωοθηκών. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι υπήρξε ο προβληματισμός πως ο πληθυσμός που έλαβε μέρος στη μελέτη ήταν επιβαρυμένος και πιθανά η προ-εγχειρητική χημειοθεραπεία να αποτελεί εναλλακτική επιλογή για ασθενείς με προχωρημένη νόσο και κακή γενική κατάσταση.
Επίσης, παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα της τυχαιοποιημένης μελέτης φάσης III, MITO 7, όπου συγκρίθηκε η εβδομαδιαία νs τρεις-εβδομαδιαία χορήγηση χημειοθεραπείας με carboplatin -paclitaxel σε ασθενείς με προχωρημένο επιθηλιακό ca ωοθηκών. 822 ασθενείς οι οποίοι δεν είχαν λάβει κανένα σχήμα χημειοθεραπείας τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν είτε carboplatin 6 AUC + paclitaxel 175 mg/m2 ανά 21 ημέρες, είτε carboplatin 2 AUC και paclitaxel 60 mg/m2 d1, 8, 15 ανά 21 ημέρες. Η μελέτη δεν έδειξε διαφορά διάστημα ελεύθερο υποτροπής της νόσου 16,5 μήνες νs 18,8 μήνες για το εβδομαδιαίο σκέλος, ΗR : 0,88 (0,72 -1,06), p=0,18. H εβδομαδιαία χορήγηση χημειοθεραπείας είχε λιγότερη τοξικότητα, συγκεκριμένα : λιγότερη νευροτοξικότητα, αλωπεκία ουδετεροπενία, εμπύρετη ουδετεροπενία, θρομβοπενία και νεφρική τοξικότητα και καλύτερη ποιότητα ζωής.
Καρκίνος τραχήλου μήτρας
Η μελέτης GOG 240 αξιολογεί την προσθήκη bevacizumab σε 452 ασθενείς που λαμβάνουν πρώτης γραμμής χημειοθεραπεία για μεταστατικό καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Η διάμεση επιβίωση ήταν 13,3 μήνες για τις ασθενείς που έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία, ενώ ήταν 17 μήνες για την ομάδα που έλαβε χημειοθεραπεία και bevacizumab, HR:0,71 (97,6 CI 0,54-0,95), P=0,0035. Οι ανταποκρίσεις ήταν 36% και 48% αντιστοίχως. Οι ασθενείς που έλαβαν το συνδυασμό παρουσίασαν σε μεγαλύτερο ποσοστό αιμορραγικά επεισόδια (5% vs 1%), θρομβοεμβολικά επεισόδια (9% vs 2%) και συρίγγια (3% vs 0%).
Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας συνεχίζει να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα υγείας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ο δρ.Howard Alan Fine από το New York University παρουσίασε τα θετικά αποτελέσματα του μαζικού πληθυσμιακού ελέγχου (screening) στην Ινδία για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας με visual inspection of acetic acid. Οι ασθενείς οι οποίοι έκαναν τον έλεγχο παρουσίασαν μείωση της θνητότητας από καρκίνο του τράχηλου της μήτρας κατά 31% σε σχέση με τους ασθενείς που δεν έκαναν την εξέταση, ενώ δεν υπήρχαν ποσοστά υπερδιάγνωσης της νόσου. Υπολογίζεται ότι με το screening με acetic acid θα μπορούσαν να προληφθούν 22.000 θάνατοι στην Ινδία και 72.000 θάνατοι στις αναπτυσσόμενες χώρες.
